معنی خوشرو

خوشرو. [خوَش ْ / خُش ْ رَ / رُو] (نف مرکب) ستورنیک رونده. ستور نیک گام. (ناظم الاطباء):
مرکبان دارم خوشرو که به راهم بکشند
دلبران دارم خوشرو که بدیشان نگرم.
فرخی.
ره بر و شخ شکن و شاددل و تیزعنان
خوشرو و سخت سم و پاک تن و جنگ آغاز.
منوچهری.
بارداری چون فلک خوشرو مه و خور در شکم
وز دوسو چون مشرقین او را دو زندان دیده اند.
خاقانی.
سمندر چو پروانه آتشروست
ولیک این کهن لنگ و آن خوشروست.
نظامی.
این بادپای خوشرو تازی نژاد فضل
تا چند گاه باشد بر آخور حمیر.
کمال الدین اسماعیل.
|| مطیع. غیرحرون. غیرسرکش: معلوم شود که اگرچه کره ٔ پارسیم حرون است مرکب تازیم خوشرو است. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

خوشرو. [خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب) زیبارو. خوش صورت. جمیل. || خوش خلق. خوش اخلاق. مقابل عبوس. طلق الوجه. بشاش. خندان.

güleryüzlü, sevimli

ابروگشاده

ابروگشاد

هیراد

زیبارو، ابرو گشاده، بانشاط، هیراد، خندان

ابروگشاده

هیراد

زیبارو، جمیل، خوش صورت

Erfreut, Froh

Friendly, Good-Humored, Seemly

Expansive

مسرور

زیبا روی، خوش چهره

بسیم، بشاش، تازه‌رو، خندان، خنده‌رو، گشاده‌رو، متبسم، جمیل، خوش‌صورت، خوشگل، زیبا، قشنگ،
(متضاد) بدرو، گرفته، بدخو، ناخوشرو

1112