از خواص سوره تکویر یا کورت بیشتر بدانیم

سوره تکویر:

سوره تکویر یا کُوِّرَت، هشتاد و یکمین سوره قرآن و از سوره‌های مکی که در جزء سی‌ام قرآن آمده است. سوره تکویر ۲۹ آیه، ۱۰۴ کلمه و ۴۳۴ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی، جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) است. خداوند در آیات پانزدهم تا هجدهم این سوره به ستارگان، شب و صبح قسم یاد می‌کند.

نامگذاری سوره تکویر:

تکویر یعنی در هم پیچیده شدن و تاریک شدن. این نام از آیه اول سوره گرفته شده است. سوره تکویر درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تأثیر آن سخن می‌گوید.

خواص خواندن سوره تکویر: 

– چنانچه در خانه‌ای سحر و جادو کرده باشند و جای آن معلوم نباشد، این سوره‌ی مبارکه را در آن خانه بخوانند خداوند متعال آن را آشکار می‌کند و شرّ آن را رفع می‌فرماید.

– چنانچه آن را بر گلاب بخوانند و بر چشم کِشند، دید و روشنائی آن زیاد می‌گردد و خواندن آن بر چشم درد به ‌یاری حق بهبود می‌یابد.

– هنگام آمدن باران ۱۰۰ بار این سوره را بخواند حاجات برآورده می شود.

خواص خواندن سوره تکویر از نظر ائمه اطهار (ع):

پیامبر گرامی اسلام(ص): هر کس سوره‌ی «اِذَا الشَّمسُ کُوِّرَت» را قرائت کند هنگامی که (فردا) نامه‌ی عملش گشوده می‌شود خداوند او را رسوا نمی‌سازد.

پیامبر گرامی اسلام(ص): کسی که دوست دارد قیامت را بنگرد (گوئی با چشم خود ببیند) سوره‌های ‏«إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَت» و «إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَت» و «إِذَا السَّمَاءُ انشَقّت» را قرائت نماید.

حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: هر کس سوره‌های «عَبَسَ» و «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَت» را بخواند در بهشت در ظلّ لطف و کرامت الهی خواهد بود.

به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) گفتند: چرا این قدر زود آثار پیرى در شما نمایان گشته؟ فرمود: «شَیَّبَتْنِی هُودُ وَ الْواقِعَهُ وَ الْمُرْسَلاتُ وَ عَمَّ یَتَسائَلُونَ وَ إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَت»؛ (سوره هود، و واقعه، و مرسلات، و عمّ، و اذا الشمس کوّرت، مرا پیر کرد)، [زیرا آن چنان حوادث هولناک قیامت در اینها ترسیم شده است، که هر انسان بیدارى را گرفتار پیرى زود رس مى کند].

متن و ترجمه سوره تکویر:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (۱)

وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿٢﴾

و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (۲)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿٣﴾

و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (۳)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾

و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (۴)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾

و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (۵)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾

و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (۶)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾

و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (۷)

وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾

و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (۸)

بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾

به کدام گناه کشته شده؟ (۹)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿١٠﴾

و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (۱۰)

وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿١١﴾

و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (۱۱)

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿١٢﴾

و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (۱۲)

وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾

و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿١۴﴾

[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١۵﴾

پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (۱۵)

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿١۶﴾

ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (۱۶)

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾

و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (۱۷)

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾

و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (۱۸)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿١٩﴾

که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (۱۹)

ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿٢٠﴾

نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (۲۰)

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿٢١﴾

آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. (۲۱)

وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾

و رفیق و یار شما دیوانه نیست. (۲۲)

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿٢٣﴾

بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، (۲۳)

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿٢۴﴾

و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست (۲۴)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿٢۵﴾

و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ (۲۵)

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢۶﴾

پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ (۲۶)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٢٧﴾

قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ (۲۷)

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿٢٨﴾

برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید (۲۸)

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٩﴾

و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. (۲۹)