گفتگو با صبا ایزدپناه بازیگر سریال نون.خ: مهمترین اولویت زندگی من تئاتر است
صبا ایزدپناه: اولویت زندگی من «تئاتر» است.
خبرنگار: عباسعلی اسکتی: صبا ایزدپناه متولد ۴ دی ۱۳۶۹، در تهران است و دارای کارشناسی ارشد هنرهای نمایشی می باشد. او مدرس تئاتر، بازیگر تئاتر و تلویزیون است و فعالیت هنری خودش را با تئاتر و نمایش های «سرزمین بادکنک ها»، «کارآگاه و خیابان سنجاق قفلی»، «بالشتی»، «شین»، «هفت»، «کارخانگی»، «رویای یک نیمه شب تابستان»، «من کوش هستم»، «مدآ»، «وقتی کبوترها ناپدید شدند»، «دالتون»، «دولوروسا»، «رومولیت»، «بین خودمان باشد» آغاز کرد و سپس در سری اول سریال تلویزیونی «نون.خ» به هنرنمایی پرداخت. به مناسبت پخش سری دوم مجموعه «نون.خ» در این شماره با صبا ایزدپناه که به هنر نقاشی علاقه مند است و در این رشته نیز فعالیت می کند، گفتگویی بهاری داشته ایم که با هم می خوانیم.
*سریال «نون خ» چه حرفی برای مخاطب دارد؟
سریال «نون خ» حول محور یک خانواده کرد زبان می چرخد و موضوع اصلی آن که در فیلمنامه وجود دارد، بحث پیمان و عهد بستن شخصیت اصلی با سایر افراد است. توجه به کانون خانواده، همدلی و همراهی تک تک اعضای خانواده در زمان بحران، احترام به حقوق خود و دیگران در این سریال مورد بحث قرار می گیرد.
*چه شد بازی در آن را پذیرفتید؟
آنچه باعث شد من بازی در این مجموعه را انتخاب کنم، توجه و علاقه مندی من به نقش هایی است که از نظر خودم چالش برانگیز هستند، پس من دوست داشتم این تجربه را داشته باشم.
*چرا از این همه فعالیت هنری «بازیگری» را انتخاب کرده اید؟
دلیل اینکه من بازیگری را انتخاب کرده ام به جهت این است که بازیگری از نظر من کاملترین نوع هنر است و خودش در برگیرنده هنرهای دیگر مثل موسیقی، نقاشی و غیره است. تجربه زیستی انسان های دیگر برای من خیلی جالب است، اینکه چالش بزرگ جای دیگری بودن را تجربه کنم. به جای بقیه زندگی کردن جزو علاقه مندی های من است. تجربه چندین زیست در یک زندگی برای من خیلی جذاب است و رسیدن به خودشناسی از جمله علاقه مندی های من برای انتخاب این رشته و فعالیت در این رشته بوده است.
*می دانیم خیلی اهل تئاتر هستید، تئاتر کجای زندگی شماست؟
مهمترین اولویت زندگی من تئاتر است. قطعا اولین اولویت من است و به این جهت است که من در هر دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، رشته هنرهای نمایشی یا همان تئاتر و بازیگری را انتخاب کرده ام.
*امروزه تئاتر چقدر در اولویت های هنری مردم قرار دارد؟
از نظر من انسان ها نسبت به هنر و رسالت تئاتر آگاه تر شده اند و هنر دیگر صرفا جنبه سرگرمی برای مخاطب ندارد. جا برای خوشحالی زیاد است که وقتی وارد سالن ها می شویم، می بینیم که جمعیت بیشتری با تئاتر آشنا هستند و برای دیدن آن، چه از نظر سرگرمی و چه از نظر آموزش و زیبایی شناسی دور هم جمع شده اند و به تماشای یک تئاتر نشسته اند.
*این همه فارغ التحصیل تئاتر آینده ای دارند؟
قطعا تلاش و پشتکار بچه های تئاتری بر هیچ کس پوشیده نیست و این تلاش و پشتکار باعث ساختن آینده روشن و بهتر برای بچه های تئاتر می شود. قطعا آینده روشنی وجود دارد.
*حضور سلبریتی ها را در تئاتر را چگونه می بینید؟
مخالفتی با حضور بازیگرهای سلبریتی در تئاتر ندارم، اما اگر صرفا این حضور جهت محبوبیت آن فرد باشد تا مردم به خاطر دیدن آن فرد به تئاتر بروند، من مشکل دارم.
*در میان کارهایتان کدام را بیشتر دوست دارید؟
نمی توانم کار مشخصی را انتخاب کنم، به جهت اینکه هر کدام از این نقش ها که بازی کرده ام، یک دنیای بزرگ و چشم انداز بزرگی را برای من باز کرده و من از انجام همه آنها راضی و خوشحال هستم.
*با توجه به موضوع کرونا، این معضل چه تاثیری روی فضای تئاتر خواهد گذاشت؟
مهمترین تاثیری که می تواند بگذارد این است که ما مجدد در خانه نشسته ایم و داریم کارهای مطالعاتی انجام می دهیم، برای اینکه جریان تئاتر متوقف نشود و ادامه پیدا کند.
*شما هم قرنطینه را رعایت می کنید؟
بله، من هم قرنطینه را رعایت کرده ام و از ابتدای موضوعی که «در خانه بمانیم» مطرح شد، در خانه مانده ام.
*هنرمندان و حرف آنان چقدر روی مردم تاثیر می گذارند؟
هنرمندان به عنوان الگوهایی که در جامعه هستند و به این دلیل که کانون توجه می باشند، مطمئنا یکسری طرفدار دارند و اگر کلامی از آنان بشنوند و ببینند، تا حدود زیادی آن را رعایت می کنند.
*چه پیامی برای مردم دارید؟
تنها حرفی که برای مردم دارم این است که تا جایی که ممکن است از خانه بیرون نروند و اگر بیرون می روند، نکات بهداشتی را رعایت کنند.
*نقشی بوده در میان فیلم های ایرانی که دوست داشته باشید آن را بازی کنید؟
قطعا نقش های زیادی وجود دارد که خیلی برای من بازی کردن در آن فیلم و در واقع ایفا کردن آن نقش حسرت برانگیز است.
*چقدر به ماندگاری در تاریخ هنر ایران فکر می کنید؟
بحث ماندگاری و در واقع جاودانه شدن، موضوع مورد علاقه من در بازیگری است، اینکه بتوانم صحنه و نقشی را خلق کنم که بعد از گذر زمان باز هم آن کیفیت خودش را داشته باشد و مردم آن را دوست داشته باشند.
*آخرین فیلم و کتاب خوبی که خوانده و دیده اید را معرفی می کنید؟
آخرین کتابی که در حال حاضر و در قرنطینه خوانده ام، هنرمند دیوانه است و آخرین فیلمی که دیده ام، دوباره تکرار فیلم «هامون» بود که در این روزهای تعطیل دیدم و خیلی لذت بردم.
*علاقه مندی ها و تفریحات شما؟
مهمترین تفریح و علاقه مندی من دیدن تئاتر است و صرفا در اوقات فراغت خودم فقط کتاب است که خیلی پررنگ است.
*جلوی آینه تمرین جایزه گرفتن می کنید؟
بله! جلوی آینه تمرین جایزه گرفتن کرده ام و خیلی برای من لذت بخش است.
*سه چیز که به جزیره تنهایی خودتان می برید؟
کتاب هایم را می برم، آرشیو فیلم هایم که مربوط به تئاتر است را با خودم همراه می کنم و دفتری که هر شب وقایع را در آن ثبت می کنم.
*دوست داشتید در کجا و با چه شغلی متولد می شدید؟
همین محل تولدم تهران را دوست دارم و همین شغل؛ شغلی که مربوط به هنر و بازیگری تئاتر است.
*زندگی را چه رنگی می بینید؟
من زندگی را سفید می بینم.
*خط قرمزهای شما چیست؟
مهمترین خط قرمز من مسئله احترام است. احترام گذاشتن و نگذاشتن خیلی برای من مهم است.
*چیزی که از خودتان انتظار داشتید امروز باشید، هستید؟
انتظاری که از خودم داشتم را خودم برآورده کرده ام، اما همیشه وقتی که انسان به یک نقطه ای می رسد که فکر می کند در آستانه رضایت است، باز هم یک چالش جدید شروع می شود و خیلی باعث خوشحالی است که می توانید دوباره تجربه کنید و دوباره آرمانشهر خودتان را بسازید و پیشرفت کنید به سمت آن چیزی که تعالی شماست.
