دعای حرز امام حسن عسکری (ع) و فواید و آثار آن

حرز امام حسن عسکری (ع)

حرز چیست؟

هر انسانی قطعا نیاز به شناخت خدای متعال خواهد داشت که به خودشناسی رسیده و زندگی اش بنا به موقعیتی که دارد به الله متعال نزدیک و نزدیک تر شود تا احساس کند قدرتی از او در هر شرایطی حمایت خواهد کرد.

کلمه حرز (amulet) در زبان فارسی به مکانی گفته می شود که به طوری حصار یافته و مستحکم باشد که اشخاص با ورود به آن از آسیب ها و خطرات محفوظ باشند و اصطلاحا تعویذ و یا بخشی از آن می باشد که موافق با قوانین شرع باشد. حرز و ترکیباتش در متن قرآن مجید آورده نشده ولی در روایات مذاهب مختلف اسلام و ادعیه این کلمه بسیار زیاد به کار برده شده است.

حرز در فرهنگ شیعی از فرهنگ سایر مسلمانان متداول‌تر بوده است. وجود انبوهی از حرزها و عوذه‌ها و دعاهای حفظ، که در کتب ادعیه و حدیث امامیه ثبت شده، شاهد این مدعاست.

حرز ها همیشه می توانند خیر و برکت زیادی به زندگی ما وارد کرده و همین طور ما را به سرانجام خوبی در کار ها رسانده و حاجات را نیز اجابت کنند.

۱- حرز امام حسن عسکری(ع):

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ،

 یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی،

 وَیَا غَوْثِی عِنْدَ کُرْبَتِی،

وَیَا مُؤْنِسِی عِنْدَ وَحْدَتِی،

 احْرُسْنِی بِعَیْنِکَ الَّتِی لَاتَنامُ،

 وَاکْنُفْنِی بِرُکْنِکَ الَّذِی لَایُرامُ.

به نام خداوند بخشنده مهربان

ای تکیه‌گاه و نیروی من در گرفتاری‌‌ام،

ای پناه من هنگام غم و غصه‌ام،

ای مونس من در هنگام تنهایی‌ام،

مرا با چشمت که خواب نمی‌رود نگه دار،

و با رکن و قدرت خوش که سستی نمی‌پذیرد، پناه ده

۲- دیگر حرز امام حسن عسکری (ع)

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ- احْتَجَبْتُ بحِجَابِ اللَّهِ النُّورَ الَّذِی احْتَجَبَ بهِ‏عَنِ الْعُیُونِ وَ احْتَطْتُ عَلَى نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی وَ مَالِی وَ مَا اشْتَمَلَتْ عَلَیْهِ عِنَایَتِی ب بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ أَحْرَزْتُ نَفْسِی وَ ذَلِکَ کُلَّهُ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ باللَّهِ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا باذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحِیطُونَ بشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ- وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بآیاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلى‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّهً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى‏ فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً- أَ فرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قلْبهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَهً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَکَّرُونَ- أُولئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ- وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ حِجاباً مَسْتُوراً. وَ جَعَلْنا عَلى‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّهً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى‏ أَدْبارِهِمْ نُفُوراً وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ‏

به نام خداوند مهرگستر مهربان . پنهان شدم به حجاب خداوند ؛ آن حجاب نورانی که خداوند پنهان است  به اسم خداوند مهر گستر مهربان و محافظت کردم نفس خود را و چیزهائى که مذکور شد همه آن را از هر چیز که مى‏ترسم و دورى مى‏نمایم از آن به خدایى که نیست خدائى مگر او همیشه زنده به خود برپاست  فرا نمى‏گیرد او را سستى و نه خوابى از براى اوست آنچه در آسمان‏ها و آنچه در زمین است کیست آن که درخواست نماید نزد او مگر به اذن او میداند آنچه را که پیش روى ایشان و آنچه را که در پس سر ایشان است و احاطه نمى‏کنند به چیزى از علم او مگر به آنچه خداى خواهد و فرو گرفته است کرسى او آسمانها و زمین را و به تعب نمى‏اندازد او را نگاهداشتن آنها و اوست بلند مرتبه بزرگ و کیست ستم‏کننده‏تر بر خود از کسى که مذکور شود نزد او آیات پروردگار او پس اعراض نماید از آنها و فراموش کرده باشد چیزى را که کرده است دستهاى او. بدرستى که ما گردانیدیم بر دلهاى ایشان پوشش‏ها که مبادا بفهمند قرآن را و گردانیدیم در گوش‏هاى ایشان گرانى را و اگر بخوانى تو ایشان را به سوى راه حق  پس ره نمى‏یابند در این هنگام هرگز. آیا پس دیده‏اى تو کسى را که فرا گرفت خداى خود را از روى خواهش و واگذاشت او را در گمراهى خداى بر دانش ازلى و مهر نهاد بر گوش او و بر دل او و گردانید بر چشم او پرده‏اى پس کیست که راه نماید او را از غیر خدا  آیا پس پند شما نمى‏گیرد آن جماعت کسانى‏اند که مهر نهاده است خدا بر دلهاى ایشان و بر گوش‏هاى ایشان و بر چشم‏هاى ایشان و جماعت غافلان از عذاب خدا ایشانند و هر گاه مى‏خوانى تو (اى محمّد) قرآن را مى‏گردانیم میان تو و میان آن جماعتى که ایمان نمى‏آورند به آخرت پرده پوشیده شده و گردانیدیم ما بر دل‏هاى ایشان پوشش‏ها که مبادا بفهمند قرآن را و گردانیدیم در گوشهاى ایشان گرانى را و هر گاه یاد نمودى تو پروردگار خود را در قرآن که یگانه است او بازگردند کافران بر پشت‏هاى خود در حالى که نفرت‏کنندگان باشند  و رحمت فرستد خدا بر محمّد و بر آل او که پاکند از گناه.