چرا سوره توبه با (بسم الله الرحمن الرحیم) آغاز نشده است ؟
ممکن است علت نیامدن « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» در اول سوره توبه ، مشابهت آن با سوره ی انفال باشد که به سانِ بخشی از آن تلقی می شود. سوره ی انفال بازگوکننده ی جهادِ مسلمین در جنگ بدر است و سوره ی توبه جهادِ مسلمین را در جنگ تبوک.
چرا سوره توبه بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ ندارد ؟
درباره ی علت نیامدن «بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» در آغاز توبه میان مفسران اختلاف نظر وجود دارد. چرا سوره ی توبه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» ندارد؟
- ۱ – برخی حکمت آن را ارتباط سوره های انفال و توبه یا آن که این دو سوره را یک سوره دانسته و آن را دلیل عدم ذکر « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» معرفی نموده اند.
کسانی که ارتباط میان سوره ی انفال و توبه را دلیل نیامدن «بسم الله» در آغاز توبه می دانند، به روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ تمسک کرده اند که می فرماید: «انفال و برائت یک سوره محسوب می شوند» و معتقدند: تناسب و ارتباط میان این دو سوره، از ارتباط سایر سوره ها با یک دیگر بیش تر است بلکه در بیش تر مسایل، گویی سوره ی توبه متمم سوره ی انفال است.
چرا که بیش تر مطالب این دو سوره در اصول و فروع دین ، سنن الهی، شریعت و قانون، به ویژه قوانین جنگ و آن چه مربوط به آن است مانند آمادگی رزمی ، اسباب پیروزی و غیره از امور روحی ، مالی ،احکام معاهدات ، پیمان ها از نظر حفظ ، نقض به موقع آن ها و نیز احکام ولایت در جنگ میان مؤمنان با یکدیگر و کافران با هم و هم چنین ویژگی مؤمنان راستین ،کفرپیشگان ، منافقان و بیماردلان، آن چه در سوره ی انفال به طور اجمال مورد اشاره قرار گرفته در سوره ی توبه به تفصیل آمده است.
- ۲- بعضی دیگر، دلیل آن را عدم تناسب « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» ـ که نشانه ی رحمت است ـ با اعلام برائت ـ که نشانه ی غصب است ـ دانسته اند.
کسانی که این دو را یک سوره نمی دانند و حکمت نیامدن « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» در آغاز توبه را عدم تناسب « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» با اعلام برائت دانسته اند، استناد نموده اند به روایتی از حضرت علی علیه السلام ـ که می فرمایند:
حضرت علی علیه السلام می فرمایند
« بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ برای امان و رحمت است ولی سوره ی برائت برای برداشته شدن امان از شمشیر نازل شده است.»
این گروه عقیده دارند توبه مستقل است و نیامدن « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» در آغاز آن به خاطر لحن قهرآمیز سوره نسبت به مشرکان و اعلام تنفر از مشرکان پیمان شکن است که این موضوع با « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» که نشانه ی صلح و رحمت است سازگار نیست.
- ۳- بعضی از مفسران که این دو سوره را یک سوره دانسته اند; علاوه بر وجود ارتباط معنوی، بین دو سوره محسوب شدن سوره ی انفال از سوره های هفت گانه ی طولانی (سبع طوال) در روایات و به دنبال آن سوره های مئون (صد آیه)، در صورتی که سوره ی انفال به تنهایی ۷۵ آیه است ؛ تأییدی است بر این که دو سوره ی انفال و توبه، مجموعاً هفتمین سوره ی طولانی قرآن است; ضمن این که نیامدن « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» در میان دو سوره را تأیید دیگری بر یکی بودن این دو سوره دانسته اند.
نتیجه :
سوره ی توبه با اعلان جنگِ عمومی با مشرکان و طردِ تمام پیمان های پوشالی آنان افتتاح گشته است و « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» حاملِ روح صلح و آرامش و هم زیستی مسالمت آمیز است; به همین جهت سوره ی جنگ و نبرد و یا سوره ی قتال و پیکار با مشرکین، با « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» آغاز نشده است.
سوره ی انفال بازگوکننده ی جهادِ مسلمین در جنگ بدر است و سوره توبه جهادِ مسلمین را در جنگ تبوک گزارش می کند;
پس داستان مندرج در سوره ی انفال ـ از لحاظ هدفِ کلی ، تشویقِ مسلمین به جهاد و برحذر داشتن آن ها از تخلف نسبت به اوامرِ خدا و رسول ـ همانند داستانِ موجود در توبه است; از این رو، سوره توبه همراه سوره ی انفال و به دنبال آن آمده است.
زیرا در غیر این صورت، موضوع عدم تناسب « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» با اعلام برائت، به تنهایی با سوره هایی مانند کافرون، منافقون و مسد که با « بِسمِ اللَهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ» آغاز شده اند، نقض خواهد شد و از سوی دیگر، درست است که سوره توبه با آیات برائت شروع شده است ،ولی متضمن موضوع توبه، محبت به پرهیزکاران، دادن چهار ماه مهلت به مشرکان و … می باشد که نشان دهنده ی رحمت خداوند، حتی در حق دشمن می باشد.
