از منظر آیت‌الله بهجت(ره) فعالیت سیاسی و سازش و صلح با دشمن جایز است ؟
سازش و صلح با دشمن از امور مهمی است که در اسلام به شدت از آن نهی شده است. مصالحه چه از طریق زبانی باشد و چه به انجام امور و دخالت در کار مسلمانان بیانجامد.
سازش و صلح با دشمن جایز
سازش و صلح با دشمن از امور مهمی است که در اسلام به شدت از آن نهی شده است. مصالحه چه از طریق زبانی و بیانی باشد و چه به انجام امور و دخالت در کارهای مسلمانان بیانجامد، در هر صورت در آیین اسلام حرام بوده و مورد نهی قرار گرفته است. علمای اسلامی و دینی در سخنان و مطالب خود بارها بر این نکته تأکید کرده‌اند. ازجمله اینکه مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی فرمود: «بر مسلمان حرام است که زیر بار دولت کفر برود.»
بخش‌هایی از سخنان آیت‌الله‌العظمی بهجت رحمه‌الله علیه را مورد بازخوانی قرار می دهیم تا آداب سیاسی از منظر اسلام مورد توجه دوباره مردم و مسئولان قرار بگیرد. سخنان این عالم بزرگوار و حکیم پس از تائید دفتر آن عالم جلیل‌القدر، در کتابی با عنوان «در محضر حضرت آیت‌الله بهجت» به کوشش محمدحسین رخشاد در قالب سه جلد توسط انتشارات موسسه فرهنگی سماء منتشر شده است.
با کافر هم‌پیمان نشوید
بزرگان ما هر چه به ما می‌گفتند: با کفار محبت و مودت نداشته باشید، با آن‌ها هم‌پیمان نشوید، آن‌ها را یاری و تقویت نکنید، گوش نکردیم. حالا هم شنیده شده که کفار گفته‌اند: اوضاع مسلمان‌ها دست ما است.
چه کار باید کرد؟ به حسب ظاهر هیچ کاری لازم نیست مگر اینکه مسلمان‌ها در یکجا جمع شوند و تصمیم بگیرند بلاد اسلامیه با کفار رابطه نداشته باشند. رابطه ما با آن‌ها رابطه مملوک با مالک است: «عَبْدًا مَّمْلُوکا لاَّ یقْدِرُ عَلَى شَیءٍ؛ برده مملوکى را که قادر بر هیچ چیز نیست.» آیا ذلتی از این بالاتر؟!
الآن میان ما جنگ است (اشاره به جنگ عراق علیه ایران). از یکی از روسای لشکر دولت عراق نقل شده که گفته است سیزده سال قبل از شروع جنگ خبر داشتیم که بغداد برای جنگ با ایران ولی به اسم جنگ با اسراییل، اسلحه خریداری می‌کند! واقعاً چرا ایرانی‌ها را بدون هیچ گناه و جرم از عراق بیرون کردند، جز برای مقدمه سازی برای جنگ با ایران؟
قطعاً عراق هم محرک دارد. با کدام پول و از چه کسانی این همه اسلحه خریداری نموده؟ آیا بدون محرک و پشتوانه و کمک امکان دارد که چنین جنگ و خونریزی را به راه اندازد؟
بیدار نیستیم. بیدار نمی‌شویم، که در خواب غفلت به سر می‌بریم. معلوم می‌شود لایق نیستیم که رییس و رهبر و امام ما غیبت نموده است.
ترقی نکردیم، تنزل کردیم
ما مسلمان‌ها ترقی نکردیم، تنزل کردیم. به حدی که امروز کفار به جای این که به مسلمان‌ها جزیه بدهند، از آنان جزیه می‌گیرند. نه‌تنها جزیه می‌گیرند که آن‌ها را استعباد و استرقاق می‌کنند.
چه کارهایی کردیم؟ یک نماز را با عامل ابن زبیر خواندیم و نماز دیگر با عامل عبدالملک، یک نماز با حجاج قاتل، و قبل از او با عبدالملک مقتول! آیا درست است که برای تعیّش یا ادامه حیات که بین موت و حیات است، این همه از راه نامشروع برویم؟!
اغلاط سیاسی سیاسیون امروز
چه بسا اغلاط سیاسی سیاسیون مسلمان امروز، به مراتب بدتر از آن‌هاست. استخدام و خادم کفار شده‌اند به شرط اینکه رییس مسلمانان و حاکم ممالک اسلامی باشند و آنچه کفار می‌خواهند، بکنند! نظیر رضا پهلوی در ایران و مصطفی کمال در ترکیه و ساید حکام و روسای دولت‌های اسلامی فعلی، میلیون‌ها حجازی و مصری را از مذهب و فقه جعفری منحرف کردند.
عجب است که این‌ها را می‌فهمیم و باز مثل آن را انجام می‌دهیم. اگر کفار ما را قابل و لایق ببینند، این گونه بر ما مسلط می‌شوند! زیرا می‌بینند حاضریم انجام دهیم و تابع و مطیع محض آن‌ها باشیم.
از مال خودت ببخش، نه از بیت‌المال
شخصی کریم خان زند را مدح کرد. او دستور داد که سی هزار تومان به او هدیه بدهند. ولی آن شخص گفت: «حرفی زدی که من را شاد کرد، من هم حرفی زدم که تو را شاد کردم؛ اما از مال خودت باشد خوب است، نه از بیت‌المال!»
نظیر آن آقایی که راضی شد به جای سه من، سی من ابریشم از مال شخصی خود بپردازد.
لذا در روایتی آمده است که حضرت امیر علیه السلام فرمود: «وقتی احسان می‌کنم واقعاً به کسی احسان نکرده‌ام، بلکه به خود احسان کرده‌ام.»
سازش و صلح با دشمن جایز
بیشتر بخوانید:
ماجرای صلح حدیبیه چیست و نتایج آن در تاریخ چه بود؟
