نوروز در روایات اسلامی

در کتاب آثارالباقیه آمده که عبدالصمد بن علی روایت می‌کند: در نوروز جامی سیمین که پر از حلوا بود، برای پیامبر هدیه آوردند و آن حضرت پرسید که این چیست؟ گفتند امروز روز نوروز است. پرسید که نوروز چیست؟ گفتند عید بزرگ ایرانیان است. فرمود در این روز بود که خدا عسکره را زنده کرد. پرسیدند عسکره چیست؟ فرمود عسکره مردمی بودند که از ترس مرگ ترک دیار کرده و سر به بیابان نهادند و خداوند به آنان گفت بمیرید و مردند. سپس آنان را زنده کرد و ابرها را امر فرمود که به آنان ببارد، از این روست که پاشیدن آب در این روز رسم شده است. سپس از آن حلوا تناول کرد و جام را میان اصحاب خود قسمت کرده و گفت کاش هر روزی بر ما نوروز بود. در جلد چهاردهم بحارالانوار آمده که معلی بن خنیس روایت می‌کند: روز نوروز به خدمت جعفر بن محمد صادق (علیه‌السلام) درآمدم گفت آیا این روز را می‌شناسی؟ گفتم فدای تو گردم این روزی است که ایرانیان آن را بزرگ می‌دارند و به یکدیگر هدیه می‌دهند.

پس حضرت صادق (علیه‌السلام) گفت سوگند به خداوند که این بزرگداشت نوروز به علت امری کهن است که برایت بازگو می‌کنم تا آن را دریابی. پس فرمود ای معلی، روز نوروز روزی است که خداوند از بندگان پیمان گرفت که او را بپرستند و برای او شریک نگیرند و به پیامبران و راهنمایان او بگروند و به پیشوایان دین ایمان بیاورند. همان روزی است که آفتاب در آن طلوع کرد و بادها وزیدن گرفت و زمین در آن شکوفا و درخشان شد. همان روزی است که پیامبر خدا (صلی‌الله علیه و آله) امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) را بر دوش خود گرفت تا بت‌های قریش را از کعبه به زیر افکند و خرد کرد، چنان که ابراهیم نیز چنین کرد.
همان روزی است که پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) به یاران خود فرمود تا با علی (علیه‌السلام) به عنوان امیرالمومنین بیعت کنند. همان روزی است که قائم آل محمد و اولیای امر در آن ظهور کنند. همان روزی است که قائم بر دجال پیروز شود و او را بر دار می‌کشد و هیچ نوروزی نیست که ما در آن منتظر گشایش و فرجی نباشیم، زیرا نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست.