ابیاتی با شروع حرف ح برای مشاعره

حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای

گفت یا ابریست یا برقیست یا افسانه ای

گفتم آنها که دل براونهند گو باز چیست؟

گفت یا کورند یا کرند یا دیوانه ای

ابو سعید ابوالخیر

حلاج بر سر دار این نکته خوش سرایید

از شافعی نپرسید امثال این مسائل

حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند

محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

حافظ

حقا که با عقوبت دوزخ برابر است

رفتن به پایمردی همسایه در بهشت

حکایت شب هجران نه آن حکایت حال است

که شمه ای ز بیانش به صد رساله برآید

حافظ

حضور گر همی خواهی از او غایب نشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

حافظ

حقا کزین غمان برسد مژده امان

گر سالکی به عهد امانت وفا کند

حافظ

حسن مه رویان مجلس گرچه دل میبرد و دین

بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود

حافظ

حدیث عشق نداند کسی که همه عمر

به سر نکوفته باشد در سرایی را

حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است

کس ندانست که آخر به چه حالت برود

حافظ

حلاوتی که تو را در چه زنخدان است

به کنه آن نرسد صد هزار فکر عمیق

حافظ

حال خونین دلان که گوید باز
وز فلک خون خم چه جوید باز

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می توان گرفت

حافظ

حیف است سخن با تو نگفتن
بی یاد تو شب به صبح خفتن

حریف بزم شراب تو شهریار نباشد
مگر شبی بغلامی به کف ایاغ تو گیرم

استاد شهریار

حافظا چشمه اشراق تو جاویدانی است
تا ابد آب از این چشمه روان خواهد بود
استاد شهریار

حافظا خلد برین خانه موروث من است

اندر این منزل ویرانه نشیمن چه کنم

بیشتر بخوانید :

ابیاتی با شروع حرف ت برای مشاعره