انشانویسی درباره جشن نیکوکاری و کمک به دیگران به زبان کودکانه

انشانویسی درباره جشن نیکوکاری موضوع انشای این قسمت از مطلب های ماست که در راستای انشانویسی می باشد ، ۲ انشای ساده و روان درباره کمک و نیکی کردن به همنوعان، نیازمندان و دیگران برای کودکان و نوجوان که می توانید برای انشا نوشتن در این موضوعات از آنها الهام بگیرید.

انشانویسی درباره جشن نیکوکاری

چرا باید به دیگران کمک کنیم؟

انسان ها موجودات اجتماعی هستند و این با هم زیستن برای ما یک مزیت محسوب می شود.

هر انسان در طول دوره ی زندگی خود ممکن است بارها دچار مشکلات فراوان شود که به تنهایی نتواند از پس آن ها برآید.

خانواده، دوستان، همسایگان و حتی در برخی موارد غریبه ها می توانند برای حل مشکلات آن فرد به او کمک کنند.

این که فکر کنیم ما هیچ وقت دچار مشکل نمی شویم و به کمک دیگران احتیاج پیدا نمی کنیم فکر اشتباهی است چون ما انسان ها آن قدر توانمند نیستیم که بتوانیم تمام مسائل پیش آمده را به تنهایی بر طرف کنیم.

کمک کردن به نیازمندان در واقع بیشتر کمک به خودمان است زیرا ما نتیجه اعمال خوب و بد خود را خواهیم دید و کمک ما باعث به وجود آمدن احساس رضایت قلبی و خوشنودی خداوند از ما می شود و به زندگی ما برکت می بخشد.

این موضوع از اهمیت ویژه ای در نزد ما ایرانیان و دین اسلام برخوردار است. آیات و احادیثی زیادی وجود دارد که ما را تشویق به کمک به دیگران می کند.

پیامبر اسلام می فرماید: آن که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد به من ایمان نیاورده است و ساکنان هر مجتمعی سیر بخوابند، در حالی که در میان آنان گرسنه ای باشد، خدا در قیامت به آن ها نظر رحمت نمی کند؛ نیز فرمود: هرکس لوازم مورد نیاز زندگی را از همسایه اش دریغ دارد، خدا وی را در قیامت از فضل خود محروم کند و او را به خودش واگذارد.

سعدی شعری دارد که بیان می کند کمک به دیگران تا چه حد در میان ما ایرانیان مهم بوده است.

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار

افراد زیادی در جامعه وجود دارند که نیاز به کمک های ما دارند مثل: کودکان بی سرپرست، کودکان کار، زلزله زدگان، آواره های جنگ زده، سالمندان، افراد بیکار، زندانیان و…. و همیشه این کمک ها به صورت نقدی نیست. مثلا سالمندان نیاز به توجه بیشتر دارند و توجه ما به آن ها نوعی کمک محسوب می شود، یا پیدا کردن کار برای کسی که بیکار است باعث نجات یک خانواده می شود.

توجه داشته باشیم که کمک های ما نباید با منت باشد و باعث از بین رفتن آبروی شخص نیازمند شود و عزت نفس آن فرد را خدشه دار کند.

ممکن است افراد نیازمندی در اطرافمان داشته باشیم اما آن ها از ترس آبرویشان نتوانند از دیگران کمک بخواهند. پس به همان اندازه که کمک به دیگران اهمیت دارد حفظ آبرو و عزت نفس فرد نیازمند نیز مهم است.

انشانویسی درباره جشن نیکوکاری

انشای کودکانه درباره کمک کردن به دیگران

کمک کردن به دیگران از کارهای بسیار پسندیده ای است که در دین اسلام هم به آن تاکید زیادی شده است.

کمک کردن انواع مختلفی دارد. یک نوع کمک کردن به نیازمندان است، خداوند به بعضی از انسان ها ثروت بیشتری بخشیده و بعضی دیگر ثروت کمتری دارند و برخی از انسان ها آن قدر فقیر هستند که برای تهیه غذای خود هم پول کافی ندارند.

این قانون زندگی است که افرادی که بیشتر دارند باید به دیگران که کمتر دارند کمک کنند. این کار دو فایده مهم دارد: اول این که افراد فقیر هم می توانند مانند دیگران زندگی بهتری داشته باشند و دوم این که خداوند در قرآن فرموده است هرکس به دیگران کمک کند خداوند هم در زمان هایی که او نیاز دارد به او کمک خواهد کرد.

اما کمک کردن نباید طوری انجام شود که باعث خجالت و شرمندگی افراد نیازمند شود یا باعث شود منتی به آن ها بگذاریم، بلکه تا آن جا که امکان دارد باید پنهان از دیگران باشد.

کمک کردن به همسایگان هم از کارهای نیکویی است که توصیه زیادی به آن شده است، مثلا ما در همسایگی خود خانم پیری داریم که هر وقت به خرید می رود من در حمل وسایلی که خرید کرده به او کمک می کنم و او همیشه برای من دعای خیر می کند.

کمک کردن از نظر علم و دانش هم نوع دیگری از کمک کردن است، مخصوصا برای ما دانش آموزان که می توانیم در یادگیری بهتر درس ها و رفع اشکالات به هم کمک کنیم تا در کنار هم نمرات خوبی کسب کنیم.

کمک کردن به همنوع، از هم محلی گرفته تا هم شهری و هم میهن نیز بسیار مهم است، ما بارها در اخبار دیده ایم که بعضی از مردم کشور ما دچار زلزله و سیل شده اند، در این شرایط خاص معمولا گروه هایی برای جمع آوری کمک های مردمی در شهرهای مختلف بسیج می شوند و هرکس می تواند به اندازه خودش و با هر توان مالی به زلزله زدگان و مردمی که دچار بلایای طبیعی شده اند کمک کند.

پدر و مادرم به من یاد داده اند که به کسانی که دست نیاز به سوی من دراز می کنند تا آن جایی که در توان دارم کمک کنم و من امیدوارم بتوانم از حالا تا زمانی که در این دنیا زندگی می کنم به دیگران کمک کرده و باری از روی دوش آن ها بردارم تا خداوند و پدر و مادرم همیشه از من راضی و خشنود باشند.