جشن آتش در روز نهم ماه آذر
در نُهمین روز از آذر ماه در گاهشمار زرتشتی که نام روز و ماه یکی می‌شود، یعنی روز آذر در ماه آذر، جشن « آذرگان» برگزار می شود که در گاهشمار خورشیدی برابر است با سوم آذر ماه خورشیدی. فرخندگی هم نامی روز و ماه به نام ایزد آذر و بزرگداشت جایگاه آن در اندیشه ایرانیان دلیل برگزاری جشن آذرگان است. در فرهنگ ایران، آتش یکی از پدیده‌های طبیعی ستودنی است، چون گرمای زندگی را در کالبد دیگر پدیده‌های هستی جاری می سازد و با نور خود که نشانی از آذر اهورایی است، جان و دل یاران اهورامزدا را روشنایی می بخشد، «سوی پرستش» اهورا مزداست و آتش پرستاران در آتشکده از آن پرستاری می کنند. جشن آذرگان از جشن‌های ویژه آتش در فرهنگ ایران است که در ستایش آذر اهورایی برگزار می شود.
در بسیاری از متون کهن از آذر اهورایی یاد شده و جایگاه او ستوده شده است. ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» درباره جشن آذرگان نوشته است: «روز نهم آذر، عیدی است که به مناسبت توافق دو نام ” آذرجشن” می گویند و در این روز به افروختن آتش نیازمند است و این روز جشن آتش است و به نام فرشته ای که به همه آتش‌ها موکل است، نامیده شده. زرتشت امر کرده در این روز آتشکده‌ها را زیارت کنند و در کارهای جهان مشورت نمایند.»
نیاکانمان آذرگان را روزی خجسته می دانستند و در خانه‌ها و بام‌ها آتش افروخته و آن روز را با شادی و شادمانی و خواندن نیایش‌ها و گستردن سفره آیینی با خوراکی‌های گوناگون در آتشکده‌ها که آذین بندی شده بودند، جشن می گرفتند. به هنگام جشن، بر آتش، چوب‌های خوش سوز و خوش بو می نهادند و آنگاه به مناسبت آغاز سرما، از آتش فروزان در آتشگاه، هر کس اخگری به خانه برده و آن آتش تا پایان زمستان در خانه‌ها فروزان بود و نمی گذاشتند خاموش شود و آن را نیک فرجام و فرخنده می دانستند.
از آتش بیاموزیم که در روزهای سرد، دل های یکدیگر را گرم نگه داریم و گرما بدهیم.
بیشتر بخوانید :
تاریخ دقیق جشن آذرگان در تقویم سال ۱۴۰۰ چه روزی است؟
