اشعار و غزل های زیبا در وصف شهدا از شعرای معاصر

عمری نتیجه ی غزل من تباه شد

وقتی غزل ترانه ی خورشیدوماه شد

یک روز از شهید سرودن ثواب بود

دیدی چگونه گفتن قلبم   گناه شد؟

بی تو دوباره اشک و فسوس و دوباره…. آه

بعد تو  شعر من که  فقط رو سیاه شد

عمریست که آسمان کبود و سیاه رنگ

از وسعت وفای شهیدان پناه شد

این شعر تیره معجزه هرگز  نمیکند

اما برای این دل من تکیه گاه شد

جز چند سنگ و مقبره جز چند نام و ننگ

سهم  تمامی  شهدا  افسوس  و  آه  شد

از عشق تو سرودن و باگریه نالیدن

مفهوم شعراز تو بود غیر آن اشتباه شد

با خیال و یاد لاله ها کسی تنها نبود

جز برای مملکت دیگر غمی در ما نبود

تا که در فتح المبین بودیم بی خواب و خوراک

در کنار خاک ریزان  چشم ما لالا نبود

ای که با نام شهیدان فتنه بر پا میکنی

همت این باکری ها غارت و سودا   نبود

ما خدا را دیده ایم در پا  رس میدان مین

فاو را آزاد کردیم و کسی باما نبود

جویباری هست دریا در نگاه شیر مرد

   دشمن بعثی دگر خشکیده شد دریا نبود

ما شهادت را برای چشم کور دشمنان

                       زنده میداریم و جز این عاشقی فتوا نبود…………………..

عشق یعنی یک استخوان و یک پلاک

سالهای سال تنهای تنها زیر خاک . . .

.

.

.

چشم پاک دختری از جمله‌ای تر مانده است / چشم‌های پاکش اما خیره بر در مانده است

روی دیوار اتاق کوچک تنهایی‌اش / عکس بابایش کنار شعر مادر مانده است . . .

یاد و خاطره شهیدان گرامی باد

.

.

.

باز هم در دل جنون آغاز شد / زخم میدانهای مین ابراز شد

باز هم مجنون لیلایی شدیم / بعد عمری باز شیدایی شدیم . . .

.

.

.

باید بهشتی وار در راه خدا رفت / اینگونه در راه حسین سر جدا رفت

باید چو چمران رفت تا اوج رهایی

این نفخه ی آشنایی بوی کدامین غریب است؟

امشب از این کوی بن بیت باپای سر می توان رشت

روشن چراغ دل ودست بانور ((امن یجیب))است

درسوگ گل های پرپر گفتی وبسیارگفتیم

امروز می بینیم اما مضمون گل ها غریب است

در مسجد سینه چندی است تامسجدم نوحه خوانی است

برمنبر گونه شب ها این گونه اشکم خطیب است:

((ازسنگ های بیابان خاموش بودن عجیب است

از ما که هم کیش موجیم این گونه ماندن عجیب است))

خشکید جوی ترانه بی گریه های شبانه

این نغمه ی عاشقانه سوز دلی بی شکیب است

با اشتیاق زیارت یاران هم دل گذشتند

انگار تنها دل من از عاشقی بی تصیب است