زندگینامه ارنستو چگوارا و فعالیت‌های سیاسی او
ارنستو چگوارا از فعالان و مبارزان آرژانتینی بود که در راه مبارزه و آزادی خواهی میهنش جان خود را از دست ، در این مطلب از بلاگ جدول یاب درباره زندگینامه ارنستو چگوارا و فعالیت‌های سیاسی او خواهیم پرداخت! با ما همراه باشید.
اگر در زمینه ی انقلاب ها و جنبش های آزادی خواهانه در دنیا جستجو کنید، در اولین قدم به نام ارنستو چگوارا بر می‌خورید. او یک پزشک، نظریه‌پرداز جنگی و یک چهره ماندگار در عرصه مبارزات آزادیخواهانه است. عکس چهره ی او نماد و سمبل مبارزات مردمی است. نقش مهم او در انقلاب کوبا، کنگو و بولیوی از او یک اسطوره ی بی تکرار انقلابی ساخته است. در مقاله‌ی زیر به زندگینامه و همچنین تفکرات، اعتقادات و مبارزات ارنستو چگوارا آشنا خواهیم شد.
زندگی نامه ارنستو چگوارا
ارنستو چه گوارا در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ در یک خانواده ی نسبتا موفق در روساریو آرژانتین دیده به جهان گشود. پدر او ایرلندی و مادرش اسپانیایی الاصل بود.
او در زمان کودکی به آسم مبتلا شد به همین دلیل دیر تر از همسن های خود به مدرسه رفت.
در زمان دانشجویی خود به همراه یکی از دوستانش عازم سفر شد. همین سفر تغییرات عمده‌ای در اعتقادات و تفکرات وی پدید آورد. این سفر که در ابتدا برای تفریح آغاز شده بود باعث شد او به فکر ریشه کن کردن فقر و استعمار در آمریکای جنوبی بیفتد. پس از بازگشت درس خود را در رشته پزشکیبه اتمام رساند و از دانشگاه بوینس آیرس فارغ التحصیل شد.
آغاز فعالیت‌های سیاسی
پس از پایان تحصیلات ارنستو چگوارا برای خدمت به همنوعان در گواتمالا در یک مرکز نگهداری از جذامیان مشغول طبابت شد. در سال ۱۹۵۶ در سفری که به مکزیک داشت با فیدل کاسترو رهبر جنبش کوبا و انقلابیون دیگری آشنا شد.
این آشنایی سبب شد چه گوارا برای به ثمر رساندن انقلاب کوبا وارد عمل شود. در این جنگ های مسلحانه ی چریکی چه گوارا به عنوان فرمانده و نظریه پرداز فنون جنگی بیشترین تاثیر را در پیروزی انقلاب کوبا داشت. در ۱۹۵۹ چه گوارا و فیدل کاسترو حکومت دیکتاتوری باتیستا را شکست داده و به پیروزی دست یافتند.
با به قدرت فیدل کاسترو در کوبا چه گوارا به عنوان رئیس بانک مرکزی و وزارت صنایع منصوب شد.او در کوبا بسیار محبوب و صاحب نفوذ بود زیرا علیرغم داشتن پست و سمت ریاستی و سیاسی همچنان داوطلبانه در مزارع نیشکر به کمک مردم و کارگران می‌رفت.
در این سال‌ها او به نوشتن کتاب نیز پرداخت. کتاب‌هایی نظیر راهنمایی جنگ چریکی و خاطرات موتورسیکلت از این دست آثار بوده است. مطالعات او در محور ایدئولوژی مارکسیسم او را به باورهای عمیق درباره تاثیر فقر و عدم آگاهی بر به وجود آمدن استثمار و امپریالیسم رسانده بود. او معتقد بود برای پاره کردن زنجیر استثمار، ابتدا باید مردم را به آگاهی اجتماعی رساند و در قدم دوم باید با انقلاب به جنگ با سرمایه‌داری رفت. او برای سخنرانی در سازمان ملل از طرف هیئت کوبایی دعوت شد. در نیویورک دوبار مورد سوء قصد قرار گرفت ،اما هر دو مورد ناموفق بود. وی در آمریکا با مکارتی و چند تن از نزدیکان مالکوم ایکس رهبر آزادی بخش سیاه پوستان دیدار کرد.
پس از گذشت ۹ سال چه گوارا از تمام سمت‌های خود استعفا داد و برای مبارزه با سرمایه داری و یاری رساندن به نهضت های آزادی خواهانه در آمریکا جنوبی ،کوبا را ترک کرد.
مبارزات مسلحانه ارنستو چگوارا در کنگو
در سال ۱۹۶۵ چگوارا وارد آفریقا شد. او به عنوان فرمانده چریک به یاری شورشیان سیمبا در کنگو شتافت.او سعی کرد فنون جنگ های چریکی را به مبارزان شورشی تعلیم دهد، اما با توجه به رهبری ضعیف لوران کابیلا و کشته شدن پاتریس لومومبا این مبارزات به شکست می انجامید. از طرفی چون سازمان سیا از حضور او در کنگو مطلع شده بود به طور پیوسته جانش در خطر بود.
در اواخر ۱۹۶۵ پس از ۷ ماه تلاش بی وقفه به این نتیجه رسید که رهبر شورشیان کنگو خود فاسد بوده و این عنصر انسانی که برای پیروزی می‌جنگید، در برابر عدم اراده ی پیروزی رهبر شورشیان شکست خورده است.
او مخفیانه به کوبا برگشت تا با همسر و ۵ فرزندش دیدار کند. در مدت اقامت در کوبا او دو کتاب در زمینه ی تجربیاتش در کنگو را به رشته ی تحریر در آورد. ۱ سال بعد وصیت نامه ی خود را به همسرش داد و در ۲۱ ژوئیه ۱۹۶۶ عازم بولیوی شد.
مبارزات بولیوی، دستگیری و اعدام
چه گوارا برای سفر به بولیوی ظاهر خود را با تراشیدن ریش ها و کوتاه کردن موها ،تغییر داد و با نامی جعلی وارد بولیوی شد.
علیرغم مبارزات مسلحانه بسیار که در بولیوی انجام شد، حزب کمونیست بولیوی که از معترضان رئیس جمهور و دولت بولیوی بود ،حاضر به حمایت از چه گوارا نشد. همین عدم همکاری سبب شد تا او نتواند آن طور که در کوبا مبارزه کرده بود، مبارزات را به نفع آزادیخواهان پیش ببرد.
کمبود امکانات و نیروهای تعلیم ندیده کار را برای او سخت و سخت‌تر می‌کرد.از طرف دیگر کماندوهای سیا کماکان به دنبال او بودند.
در نهایت یک خبرچین در تاریخ ۷ اکتبر ۱۹۶۷ نیروهای سیا و ارتش بولیوی را از محل اختفای چه گوارا مطلع کرد. صبح روز بعد ۱۸۰ نفر سرباز دره ی محل سکونت انقلابیون را محاصره کردند. در پایان نبرد چگوارا مجروح و اسیر شد. او را دست بسته به مدرسه ای قدیمی در لا ایگرا بردند. او پس از شکنجه بسیار جز درخواست پاکتی سیگار حرفی نزد و آنها نتوانستند از او اعتراف بگیرند.
رنه بارنیتوس رئیس جمهور بولیوی دستور اعدام سریع چه گورا را صادر کرد و تاکید کرد که از شلیک به سر او پرهیز شود زیرا قرار بود اعلام شود او در درگیری کشته شده است تا از اعتراضات و اقدامات جهت آزادی یا تبعید او جلوگیری شود. فیلیپس رودریگز مامور اعدام چه گوارا شد.
رودریگز او را در میان حیاط سرپا بست و با او عکس دسته جمعی گرفته شد و در آخرین لحظات از او خواست آخرین کلماتش را بر زبان آورد. چه گوارا در آخرین جملاتش گفت “شلیک کن بزدل تو فقط یک نفر را خواهی کشت” رودریگز ۹ بار به چه‌گوارا شلیک کرد، پنج بار به پاهای یک بار به شانه و بازو یکبار در سینه و گلو.
ارنستو چگوارا پس از اعدام
چگوارا برای تایید هویت در میان شاهدان قرار گرفت. از بدن او عکس گرفته شد، سپس یک دکتر نظامی دست های او را قطع کرد و جسد او را به مکانی نامعلوم برای دفن منتقل کردند. دست های جدا شده ی او ابتدا به آرژانتین و سپس به کوبا منتقل شد. در پی اعلام مرگ چه گوارا در کوبا ۳ روز عزای ملی و عمومی اعلام شد پس از گذشت حدود ۲۵ سال پس از مرگ چه گوارا یک ژنرال بازنشسته بولیویایی که در بستر مرگ بود، محل دفن جسد چه گوارا را فاش کرد. گروه های تجسسی به وال گرانده رفتند تا در کنار باند پرواز ،اکتشاف جسد را آغاز کنند.
این عملیات یک سال زمان برد و در نهایت بقایای ۷ نفر در دو گروه به دست آمد که یکی از اجساد مردی بدون دست بود.
از قالب دندان های جسد برای تشخیص هویت استفاده شد و در آخر تایید شد که جسد متعلق به ارنستو چه گوارا می باشد و بقایای جسد وی به همراه شش مبارزه همراه او طی تشریفات و مراسم رسمی و نظامی به شهر سانتا کلارا در کوبا برده و در آنجا دفن شد.
کلام پایانی
علیرغم دوگانه بودن شخصیت چگوارا، وی به عنوان فردی با اراده جنگجو و آزادی طلب تا آخرین روز زندگیش در کنار همرزمانش به تلاش برای رهایی انسان های در قید استعمار و استثمار همت گماشت. او نماد آزادیخواهی و ایستاده مردن برای هدف است.
بیشتر بخوانید :
زندگینامه میخائیل تیموفیویچ کالاشنیکف مخترع روسی کالاشنیکف
