زمان دقیق پخش و تکرار فصل دوم سریال نوار زرد + تعداد قسمت
از چندی پیش گروه سازنده سریال نوار زرد دست به کار شدند و ساخت فصل دوم از این مجموعه را آغاز کردند که قرار است به‌زودی از شبکه دو پخش شود. فصل اول نوار زرد در سال‌های گذشته روی آنتن رفت و مورد استقبال قرار گرفت. حال فصل دوم از این اثر با کارگردان و بازیگران متفاوت تولید شده و سازندگان آن امیدوارند این فصل هم بتواند مانند فصل اول پربازدید باشد. کارگردان، بازیگران و عوامل این سریال در گفت‌وگویی که با آنها داشتیم درباره نحوه تولید و داستان این سریال گفتند که می‌خوانید.
پشت صحنه سریال نوار زرد ۲
در یک شب سرد پاییزی برای تهیه گزارش از پشت صحنه فصل دوم «نوار زرد» به لوکیشنی در غرب تهران و یک مدرسه می‌رویم. در یکی از سالن‌های زیرزمین این مدرسه که وسعت زیادی هم دارد، رینگ بوکس و قفسی درست شده و قرار است صحنه‌ای از این سریال که به مبارزه در قفس که به‌صورت غیرقانونی در شهر تهران انجام می‌شود، بپردازد و این مبارزه را به تصویر بکشد. یک قفس که دو مبارز در آن کارهای نمایشی و رزمی انجام می‌دهند و قرار است سرگرد کاوه کیهان نقش اصلی سریال نوار زرد هم به‌عنوان یکی از مبارزان وارد قفس شود.
کاوه کیهان، سرگرد آگاهی و نقش اصلی قصه سریال نوار زرد در یکی از پرونده‌هایی که دنبال می‌کند به صورت اتفاقی متوجه شده که در قسمت پشتی یکی از سالن‌های ورزش بوکس که به صورت عادی فعالیت می‌کند، یک راه مخفی وجود دارد که منتهی می‌شود به این سالن که قفسی برای مبارزه مخفی و شرط‌بندی‌های زیرزمینی است. او که به‌دنبال متهم فراری ماجراست، قرار است از طریق این سالن زیرزمینی به آن شخصیت برسد و مجبور می‌شود برای این‌که ظاهرسازی کند، به‌عنوان یک فایتر (مبارز) وارد رینگ بوکس و قفس شود و مبارزه هم انجام دهد تا به نتیجه‌ای که می‌خواهد برسد. این یک صحنه ۵ ــ ۴ دقیقه‌ای از یکی از اپیزودهای فصل دوم سریال نوار زرد است.
فصل دوم سریال نوار زرد چند قسمت دارد
سروش محمدزاده، کارگردان فصل دوم سریال تلویزیونی نوار زرد که روزهای پایانی تولید را سپری می‌کند، از تفاوت‌ها و تغییرات این فصل نسبت به قصل اول سریال گفت.
*فصل دوم نوار زرد در مجموع شامل چند قسمت است؟
سریال نوار زرد در فصل دوم ۳۰ قسمت دارد که به صورت اپیزودیک است یعنی در هر دو یا سه قسمت به یک‌سری از پرونده‌ها می‌پردازد که این پرونده‌ها در هم ادغام می‌شوند، یعنی این‌طور نیست که یک پرونده تمام شود و برویم سراغ پرونده بعدی. پرونده‌ها در هم ادغام می‌شوند و بیننده در آن واحد دو یا سه پرونده را دنبال می‌کند که وقتی یکی حل می‌شود، دیگری تازه شروع می‌شود. در نتیجه شاید حدود ۱۲ تا ۱۵ پرونده را دنبال می‌کند و در عین حال یک خط اصلی داستانی هم داریم که از قسمت یک تا آخر به صورت کامل دنبال می‌شود.
آیا داستان های نوار زرد واقعی است
* این پرونده‌ها چقدر براساس واقعیت است و چقدر قصه‌پردازی نوشته شده‌است؟
کریم لک‌زاده به‌عنوان نویسنده چیزی حدود دو سال درگیر نوشتن این فیلمنامه بوده و از بین بیش از ۱۰۰پرونده واقعی در اداره آگاهی توانسته این قصه‌ها را استخراج کند. می‌توان گفت بیش از ۷۰درصد قصه‌ها ریشه در واقعیت دارد و یک مقداری هم تخیل نویسنده در آن دخیل بوده که داستان‌ها دراماتیزه شوند.
* آیا شما فصل اول نوار زرد را دیده بودید؟ چون کارگردان دیگری ساخته بود. فصل دوم چقدر به فصل اول نزدیک است؟
بعد از این‌که ساخت فصل دوم این مجموعه به من پیشنهاد شد، فصل اول را با تمرکز و دقت بیشتر دیدم. با توجه به این‌که ما در فصل دوم به‌دلایلی دیگر نمی‌توانستیم از بازیگرهای فصل اول استفاده کنیم و مثلا بازیگر نقش اصلی به‌دلایل مختلفی دیگر نمی‌خواست یا نمی‌توانست در فصل دوم همکاری کند، تصمیم گرفتیم همه بازیگرها را تغییر دهیم، به‌رغم این‌که شخصیت‌ها همان شخصیت‌ها هستند و ما نمی‌توانستیم آنها را تغییر دهیم، چون این شخصیت‌ها یک داستانی داشتند که باید آن داستان را دنبال می‌کردیم. به هر حال این کار ریسک زیادی داشت اما امیدوارم این موضوع برای بیننده‌ای که فصل یک را دیده‌است، آزاردهنده نباشد. کسانی که راف کات‌های فصل دو را دیده‌اند، معتقدند بعد از ۳ تا ۴ قسمت بیننده با همین کاراکتر‌ها هم همذات‌پنداری خواهد کرد.
* درحال‌حاضر سریال‌های پلیسی و امنیتی در تلویزیون زیاد شده است. شما چه اقدامی کردید که نگاه خودتان را داشته باشید و فصل دوم نوار زرد سریال پلیسی‌ای باشد که خط‌مش خودش را داشته باشد و به تکرار نیفتد؟
فصل دوم نوار زرد با سریال‌های دیگر متفاوت است چون به هر حال در کار امنیتی یک بخش جاسوسی وجود دارد یعنی در حقیقت یک زمینه جاسوسی دارد ولی کار پلیسی این‌چنینی که مربوط به پرونده‌های آگاهی از جمله سرقت، قتل، آدم‌ربایی و… است، ساختارش کاملا متفاوت است و در واقع در دو گونه متفاوت با فیلم‌های امنیتی قرار می‌گیرند.
* بعضی مواقع شاهد این موضوع هستیم که سریال پلیسی است اما به مباحث امنیتی می‌پردازد.
بله ولی ما در این سریال اصلا موضوع امنیتی نداریم و همه چیز در قالب همین بحث سرقت و قتل و آدم‌ربایی و حتی مسائلی مثل جرم‌های خانوادگی و قاچاق موادمخدر است که به حوزه آگاهی ارتباط پیدا می‌کند و در نتیجه ساختار و روایت‌مان هم در همین ژانر معمایی گنجانده‌شده و اصلا به سمت گونه امنیتی نرفتیم.
* چگونه ساخت فصل دوم نوار زرد را پذیرفتید؟
خیلی به کارهای پلیسی علاقه‌مندم یعنی به‌عنوان کارگردان علاقه دارم کارهایی را که در یک گونه مشخص ساخته می‌شوند، تجربه کنم. فرقی ندارد ملودرام خانوادگی باشد یا پلیسی یا جنگی یا حوزه دفاع‌مقدس، اینها موضوعات موردعلاقه من هستند و اگر پیش بیاید انجام می‌دهم، به‌خصوص این کار که فیلمنامه خیلی خوبی هم داشت.
* بعضی از کارگردان‌ها فقط در سبکی مشخص کار می‌کنند آیا شما هم سبکی خاص دارید یا دوست دارید در همه سبک‌ها کارگردانی کنید؟
من این شغل را به دلیل بحث فیلمسازی دوست دارم و علاقه‌مندم تجربه‌های متنوع داشته باشم، نه این‌که در یک فرم خاص کار کنم. علاقه‌ام به ساخت و خلق یک سریال یا فیلم در هر گونه است و ممکن است حتی ژانری که انتخاب می‌کنم موزیکال و فانتزی باشد.
*به هر حال مهم‌ترین دغدغه ما در تولید سریال بحث مالی است. تلویزیون باید خیلی از کارهایش مراقبت کند، وقتی کاری را مصوب می‌کند و به تولید می‌رساند باید در رساندن منابع مالی هم با دقت و سرعت کارش را انجام دهد. اگر این مقوله به‌تعویق بیفتد شبیه نوشدارو پس از مرگ سهراب است. یعنی در زمانی که شما در حال تولید هستید به منابع مالی احتیاج دارید که اثر مستقیمی بر کیفیت تولید می‌گذارد. اگر آن زمان این اتفاق نیفتد در نتیجه از کیفیت کار کاسته می‌شود. خیلی از مردم فکر می‌کنند که یک پولی دارد خرج می‌شود پس چرا کیفیت مطلوب وجود ندارد؟
درصورتی که اگر آن منبع مالی در زمان درستش خرج نشود مثل خانه‌ای است که شما زمانی که می‌خواهید آهن‌ریزی کنید و آهن و بتن خوب مصرف کنید، پول ندارید و جنس ارزان استفاده می‌کنید و زمانی پول دست‌تان می‌رسد که می‌خواهید کلید و پریز نصب کنید. در این صورت شاکله اصلی کار از دست رفته است. موضوع تامین بودجه خیلی اهمیت دارد اما متاسفانه این اتفاق در تولید کارهای تلویزیونی خیلی رایج است. تزریق دیرهنگام منابع مالی در زمانی که ما ۸۰درصد کار را به اتمام رسانده‌ایم، باعث می‌شود به کیفیت کار ضربه بخورد.
حسام محمودی در نقش دستیار سرگرد در سریال نوار زرد ۲
حسام محمودی از چگونگی نقش خود در سریال نوار زرد۲ و ویژگی‌های این نقش که یک پلیس است، می‌گوید.
حسام محمودی، بازیگر این سریال درباره نقشش می‌گوید: فیلمنامه نوارزرد برای نقش کاوه کیهان که بانیپال شومون آن را ایفا می‌کند، نوشته‌شده و باقی نقش‌ها فرعی هستند. من به‌عنوان بازیگری که نقش دستیار سرگرد کاوه کیهان را ایفا می‌کنم سعی کردم تا جایی که می‌توانم به این نقش چیزی اضافه کنم. مدل ایفای نقش بانیپال شومون یک نقش جدی و سخت است و من سعی کردم کمی ته‌مایه طنز به نقشی که دارم بیفزایم تا این فضای سخت و خشک شکسته شود. بانیپال شومون و من تمام سعی خود را کردیم که تقابل این دو نقش با یکدیگر رفاقتی باشد تا رابطه جذاب یک دستیار و مافوق را برای مخاطان به نمایش بگذاریم.
وی اظهار می‌کند: چند بار از دفتر محمدرضا شفیعی به من پیشنهاد شده بود در سریال‌هایی که او تهیه‌کنندگی آن را برعهده دارد، ایفای نقش کنم که هربار به دلایلی این همکاری اتفاق نیفتاد اما این‌بار خوشبختانه این همکاری شکل گرفت و توانستم در فصل دوم سریال نوارزرد با آقای شفیعی به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری داشته باشم.
محمودی عنوان می‌کند: قبل از حضور در سریال نوار زرد در دو سریال به‌عنوان نقش اصلی بازی کرده بودم و از این‌که هر روز سر صحنه فیلمبرداری باشم، خسته شده بودم. از طرفی هم اگر این ذهنیت از طرف بازیگر به کارگردان‌ها القا شود که فلان بازیگر قرار است فقط در نقش اصلی بازی کند بازیگر با نوعی بحران مواجه می‌شود. برخی نقش‌های مکمل هستند که خیلی خوب و تاثیرگذارند و اگر این حس به کارگردان‌ها القا شود تو به‌عنوان یک بازیگر دیگر این موقعیت‌ها را از دست خواهی داد.
وی ادامه می‌دهد: سروش محمدزاده هم در انتخاب این نقش برایم خیلی تاثیرگذار بود. از نظر من محمدزاده، شخصیت جالبی در کارگردانی دارد و جزو کارگردان‌های جوان کاربلد در تلویزیون و سینماست. قبل از حضور در این سریال با بانیپال شومون هم مشورت کردم و مجموع این عوامل و صحبت‌ها باعث شد من هم یکی از بازیگران سریال نوار زرد در فصل دوم باشم.
بازیگر سریال نوار زرد۲ بیان می‌کند: به‌عنوان بازیگر هر جایی که توانستم سعی کردم با نظارت کارگردان فضا را تلطیف کنم. این سریال به دلیل موضوعاتی که به آنها پرداخته و نوع بازی که بانیپال شومون به عنوان تک نقش اصلی آن را ایفا می‌کند تا حد زیادی سخت و خشن است و من سعی کردم تا حدی این سختی را در برخی سکانس‌هایی که حضور دارم، بگیرم و کمی با طنازی کلامی این فضا را بشکنم.
وی می‌افزاید: البته این سریال روایت‌های تلخی دارد و اگر قرار باشد طنز ماجرا زیاد شود به هجو خواهد رسید و باعث خنده مخاطب می‌شود. از هر چیزی به اندازه در سریال استفاده و سعی شده فضاهایی را برای مخاطب به تصویر بکشیم که برای او واقعی و قابل لمس باشد. سعی کردیم فضای رفاقت بین دو پلیس که مافوق و دستیار هستند و در کنار آن روابط دوستانه‌ای دارند و رفیق یکدیگر نیز هستند، به‌درستی به نمایش بگذاریم تا مخاطب‌پسند باشد. این کاراکتر روی متن هیچ چیز خاصی نداشت اما من به‌عنوان بازیگر سعی کردم این نقش را بسازم.
محمودی در ادامه توضیح می‌دهد: نیروهای پلیس و نیروی انتظامی در وهله اول انسان هستند و کارهایی را انجام می‌دهند که یک انسان عادی انجام می‌دهد. آنها هم زندگی شخصی دارند، می‌خندند، غصه‌دار می‌شوند، مهربان هستند و عاشق می‌شوند. همه آنها یک زندگی شخصی جدا از کار و فعالیت در نیروی انتظامی دارند. سعی کردیم به‌رغم همه محدودیت‌هایی که برای یک نقش پلیس وجود دارد، کمی از زندگی عادی آنها را به نمایش بگذاریم.
وی تاکید می‌کند: نباید نقش‌ها را غیرقابل باور کرد، این غیرقابل باور شدن باعث ریزش مخاطب سریال‌های تلویزیونی خواهد شد. مشکل سریال‌ها این است به محض این‌که یک شوخی یا حرفی درباره یک قشر از جامعه زده می‌شود، همه آنها معترض می‌شوند و این محدودیت‌ها و برنتابیدن شوخی‌ها و صحبت درباره شغل‌های مختلف در جامعه باعث می‌شود مخاطب روزمرگی‌ای را که لمس کرده در سریال‌های تلویزیونی نبیند و این موضوع باعث استقبال نکردن مخاطبان از سریال‌های تلویزیونی می‌شود.
این بازیگر بیان می‌کند: من ۱۰سال است به‌عنوان بازیگر در تلویزیون فعالیت دارم اما گاهی با محدودیت‌هایی مواجه می‌شویم که باعث می‌شود یک سریال کلا عجیب و غریب شده، از کیفیت آن کاسته شود. باید ظرفیت خود را در انتقادها و شوخی‌های سریال‌های تلویزیونی بالا ببریم تا مخاطب تلویزیون بیشتر شود یا مخاطبانی که دارد، دچار ریزش نشوند.
وی در پایان می‌گوید: سعی کردم در انتخاب نقش‌هایم در دام سری کاری نیفتم و دوست ندارم هر کسی مرا می‌بیند فکر کند با یک نقش معصوم و به اصطلاح بچه مثبت طرف است. سال گذشته بعد از بازی در سریال «باخانمان» که یک سریال طنز بود «کلبه‌ای در مه» را بازی کردم که نقش یک جوان انقلابی را داشتم که در زمان رژیم گذشته مبارز بوده است. سعی کردم در تمام این سال‌ها ژانرهای مختلف را تجربه کنم و دوست نداشتم فقط در یک نوع ژانر و یک نوع نقش فعالیت کنم. سعی کردم از هر نقشی چیزی بیاموزم و در کارهای بعدی از آن استفاده کنم.
