با زندگینامه لئوناردو داوینچی دانشمند و نقاش مشهور آشنا شوید

به همین خاطر داوینچی را که در علوم و فنون مختلف ماهر بود را مرد رنسانسی نامیده بودند. بسیاری از تاریخ دانان معتقدند که او با استعدادترین مرد تاریخ است. وی حتی قادر بوده که تنها با یک دست نقاشی بکشد.

لئوناردو داوینچی با خلاقیت فراوانی که داشت، طرح هایی از توپ بخار، ماشین های پرنده، هواپیما، ادوات زرهی، وسایل جنگی و… ارائه داده بود؛ که به علت منحصر به فرد بودنش زبانزد خاص و عام قرار گرفته بود. البته داوینچی در زمینه هنر و نقاشی بسیار معروف است؛ وی علاوه بر مسائل گفته شده در امر نقاشی از استعدادی بی مانند بهره مند بود. از آثار این هنرمند می توان تابلوی شام آخر، لبخند مونالیزا و مرد ویتورین را نام برد.

دوران کودکی و نوجوانی لئوناردو داوینچی

نام کامل او لئوناردو دی سر پیرو داوینچی است و در ساعت ۳ بامداد روز ۱۵ آوریل سال ۱۴۵۲ در روستای وینچی در ایتالیا متولد شد. مادر داوینچی، کاترین نام داشت که یک برده اهل خاورمیانه بوده است و پدرش نیز پیرو فرانسیسو دی آنتونیو داوینچی یک مرد ثروتمند بوده است. در عصر داوینچی اهمیتی برای اسم و فامیل قائل نبوده اند، به همین خاطر داوینچی نام و زادگاه پدرش را گرفته است. هرچند که درباره ی کودکی داوینچی اطلاعات دقیق و کاملی در دسترس نیست، اما طبق شواهد تاریخی گفته می شود که وی تا سن ۵ سالگی با مادرش و بعد از آن با پدر و خانواده ی پدری اش زندگی می کرده است.

وقتی داوینچی نزد پدرش می رود، مدتی بعد پدرش با دختری ۱۶ ساله ازدواج می کند. مادرخوانده ی داوینچی بسیار او را دوست داشته و همواره خالصانه محبت مادری اش را نثار او می کرده؛ اما متأسفانه خیلی زود به دلیل یک بیماری لاعلاج از دنیا می رود.

داوینچی در دست نوشته های خود ادعا کرده است که دو اتفاق آینده ی وی را تحت تأثیر قرار داده است. اتفاق اول این بود که بادبادکی از آسمان بر روی گهواره ی او افتاده بود، طوری که بال های بادبادک صورت وی را پوشانده بود. و اتفاق دوم به زمانی برمی گردد که برای پیاده روی بیرون رفته بود. در راه به غاری برخورد می کند. به خاطر این که بسیار کوچک بود، تصور می کرد که یک موجود ترسناک درون غار است؛ ولی کنجکاوی از ترسش پیشی می گیرد و او را وادار می کند تا وارد غار شود؛ و همین امر سبب شد بتواند جلوی ترس هایش قد علم کند.

جورجیو واساری که زندگی نامه ی نقاشان عصر رنسانس را می نویسد، می گوید دهقانی بود که به استعداد نقاشی داوینچی پی برده بود و این را به پدر داوینچی خبر داد. هردو از داوینچی خواستند تا طرحی روی پلاک رسم کند، داوینچی نیز یک ماری که از دهانش آتش بیرون میزد را کشید. این نقاشی آنقدر زیبا و با ارزش بود، که پدرش آن را به یک خریدار آثار هنری فروخت و بعدها به دوک میلان فروخته شد.

پدر داوینچی هم برای تشکر از آن دهقان با پولی که از فروش اثر پسرش به دست آورده بود، برایش یک پلاک تهیه کرد که نقش یک قلب تیر خورده بر آن حک شده بود. لئوناردو دوران ابتدایی خود را در مدرسه ای در محل زندگی اش به اتمام رسانید. در ابتدا به دروس علاقه ای نداشت، ولی کنجکاوی اش او را مشتاق یادگیری دروس هندسه و ریاضی کرد.

لئوناردو به معنی واقعی کلمه عاشق طبیعت بود و جالب است بدانید که در کودکی دچار دیسلکسی یا همان اختلال کلمات بود. در واقع این امر موجب می شود تا فرد نتواند تفاوت بین حروف شبیه به هم را تشخیص دهد. ولی این بیماری قابل درمان است و می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد. ولی نکته جالب اینجاست افرادی که دچار این بیماری هستند نسبت به آدم های دیگر خلاق تر و باهوش تر هستند. پس می شود گفت که همه ی استعداد داوینچی در طراحی های خلاقانه و اختراعات وی به خاطر همین امر است. پدر لئوناردو وقتی او به نوجوانی رسید زن دیگری اختیار کرد که فرانسسکا لنفردینی نام داشت.

دوره های آموزشی لئوناردو داوینچی

داوینچی پس از پایان دوران تحصیلی برای یادگیری نقاشی و پیکرتراشی نزد آندرئا دل وروکیو به فلورانس رفت. این استاد در میان عام و خاص شهرت داشت، تا جایی که بنای یادبود سردار نظامی ونیز را که بارتولومئو کولئونی نام داشت، به دست او سپردند تا بنایی در خور او بسازد. شاگردی نزد این استاد متبحر یک شانس بزرگ برای لئوناردو داوینچی به حساب می آمد. حتی نقاشان مشهوری همچون گیئلن دائو، پروجینو، بوتیچلی ولورنزو دی کریدی روزی شاگرد وروکیو بودند.

آموزش دیدن نزد وروکیو آتش استعداد و خلاقیت داوینچی را شعله ور کرد. داوینچی در سن ۱۷ سالگی بدون این که سال ها برای یادگیری نقاشی و پیکرتراشی زحمتی بکشد، توانست وسایل و ابزار پیچیده ای را خلق کند که تا آن زمان فقط استادان خبره قادر بودند آن ها را بسازند. داوینچی در این هنرستان، به کمک وروکیو توانست علومی همچون طراحی، شیمی، متالورژی، گچ کاری، چرم دوزی، فلزکاری، مکانیک، نجاری، مهارت های هنری مانند مدل سازی، رنگ آمیزی و مجسمه سازی را به صورت حرفه ای بیاموزد.

واساری می گوید در این هنرستان کارآموزان طرح های بی نظیری از خود به جا گذاشته اند؛ همچنین داوینچی به همراهی استادش وروکیو در نقاشی تعمید مسیح شرکت کرده است. همانطور که گفته شد داوینچی علاقه ی زیادی به طبیعت داشت، تاحدی که گفته شده پرنده های اسیر در قفس را خریداری و بعد آن ها را آزاد می کرده است.

بعد از اتمام دوره ی آموزشی در هنرستان، به میلان سفر کرد. در سال ۱۴۷۲ به گروه داروفروشان لوقا پیوست، چون این گروه در امر پزشکی و کالبد شکافی مهارت داشتند. پس داوینچی می توانست به راحتی اجزای داخلی بدن را بشناسد. ۶ سال بعد شورای شهر از داوینچی خواستند تا محل عبادت سان برناردو در کاخ وکیو را نقاشی کند، ولی او این پیشنهاد را قبول نکرد.

زندگی حرفه ای لئوناردو داوینچی

لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۸۲بین لورنزو د مدیچی و لودویکو ایل مورو میانجیگری کرده است. داوینچی نامه ای به لودویکو نوشت و در آن از هنرهایش گفت و همراه نامه مجسمه ای از نقره که به شکل سر اسب بود، برایش فرستاد. داوینچی تا سال ۱۴۹۹ در میلان به انجام کارهای هنری پرداخت. او در پروژه ی طراحی کودکی حضرت عیسی مسیح شرکت کرد، که امروزه این اثر با نام دوشیزه صخره ها شناخته می شود. این تابلو شامل شخصیت های حضرت مریم، حضرت عیسی و یحیی و فرشته اوریل است. این تابلو در دو طرح نقاشی شده که بین این دو ۲۰ سال فاصله است. طرح اول در سال ۱۴۸۳ تا ۱۴۸۶ نقاشی شده، و امروزه در موزه ی لوور قرار دارد.

لئوناردو داوینچی آثار مرموز و رمزآلودی دارد. وی تابلوی دوم را تیره تر از اولی طراحی کرده است. چون می خواست طبق گفته های کلیسا عمل کند و از همین راه خواست که اعتراض خود را بیان کند. اما معروف ترین اثر او تابلوی شام آخر است. این تابلو به آخرین شام حضرت مسیح اشاره دارد و به درخواست سانتا ماریا دلا گراتزیه به تصویر کشیده شده است.

اثر دیگر لئوناردو داوینچی اثر معروف لبخند مونالیزا است. سمت راست این نقاشی حروف LV به چشم می خورد، که در واقع همان نام لئوناردو داوینچی را نشان می دهد. این تابلو از سال ۱۵۰۳ شروع به طراحی شد و در سال ۱۵۱۹ به اتمام رسید. ولی نکته جالب اینجاست که وقتی این تابلو در سال ۱۹۱۱ به سرقت رفت برای جهانیان مشهور شد. در سال ۱۹۵۶ نیز این تابلو را در محفظه ی ضد گلوله قرار دادند.

لازم به ذکر است که لئوناردو داوینچی، این دانشمند و هنرمند با استعداد، فرضیات و نظرات خود را در دفتر یادداشت خود به ثبت رسانده بود، تمام این دست نویس ها نکته ی مشترک و جالبی دارند که آن هم سبک منحصر به فرد و مرموز او است. جالب است که بیشتر این نوشته ها برعکس نوشته شده است و برای خواندن آن ها باید نوشته را جلوی آینه قرار داد، تا بتوان آن ها را خواند.