داستان به وجود آمدنِ ساندویچ چیست؟

جدولیاب، ترجمه: پردیس کیانی: آیا باور می کنید که در آمریکا بیش از ۳۰۰ میلیون ساندویچ در روز سِرو می شود؟ درست است، ما انسان ها هر روز تعداد بالایی ساندویچ مصرف می کنیم. می خواهید بدانید چرا؟ ساندویچ شامل امتیازهایی چون: حمل و نقل آسان، یک غذای کامل، کم هزینه و سیر کننده است. ساندویچ تاریخچه ای طولانی دارد اما در گذشته مانند زمان حال برای آمریکایی ها قابل قبول نبود. تصورش سخت است اما زمانی به عنوان نماد استعمار بود که بیشتر آمریکایی ها نمی خواهند آن دوران را به یاد بیاورند.

در تاریخ آمده است که ساندویچ در سال ۱۷۶۲ در انگلستان توسط جان مانتگیو “John Montagu”، چهارمین اِرلِ سَندویچ، محبوب شد. در افسانه ها این روایت وجود دارد و همچنین بسیاری از مورخان معتقدند که او یک قمار باز بزرگ بود و به قمار اعتیاد شدید داشت. او ساعت ها به صرف قمار در پشت میز بازی می گذراند. در طی یک بازی طولانی، او از آشپز خواست تا غذایی برای او بیاورد که بتواند بدون برخاستن از پشت میز آن را بخورد و برای این درخواست ساندویچ به وجود آمد. مانتگیو از گوشت و نانی که به طور دائم می خورد، لذت می برد و چون این غذای محبوب در محافل اجتماعی لندن شهرت و محبوبیت پیدا کرد، نام آن را از نام ارل گرفتند و آن را “ساندویچ” نامیدند.

البته جان مانتگیو (یا بهتر است بگوییم آشپز بی نام و نشانش) اولین کسی نبود که به پر کردن نان با غذا فکر می کرد. در واقع او اولین کسی بود که این ایده را عملی کرد. مانتگیو به اطراف مدیترانه سفر می کرد، جایی که غذاهای یونانی و ترکی در آن سرو می شد. گوشت و پنیر مخلوط شده که بین لایه های نان قرار داشت. هنگامی که او پشت میز قمار نشسته بود، از همه اینها برای خلق ساندویچ خود الهام می گرفت. اما خلق مانتگیو بعد از گذشت چند ماه خاموش شد و هیاهو از سمت او کناره کشید. مردی به نام ادوارد گیبن “Edward Gibbon” در یادداشت های روزانه ی خود نوشت که او حدود بیست تا سی نفر از اولین کسانی که این غذا را می خوردند در رستورانی دیده است.

با شروع جنگ جهانی دوم، ساندویچ به طور اختصاصی ثبت شد. این غذا در جنگ، حضوری کاربردی داشت. اما چرا این غذای حاضر و آماده در آمریکا محبوب نبود؟ به نظر می رسید آمریکایی ها قصد داشتند از دستورات غذایی دولت سابق و استعمارگر خود اجتناب کنند. دورانی که آمریکایی ها تلاش داشتند آن را از یاد ببرند. به مرور زمان خاطرات محو شدند و ساندویچ محبوب شد اما محبوب ترین نسخه ی آنها گوشت و بوقلمون نبود، بلکه زبان بود. البته امروزه آمریکایی ها خوردن ساندویچ زبان را تصور هم نمی کنند اما زمانی خیلی محبوب بود. چرا که از آن زمان تا کنون دستورات غذایی متفاوتی برای خلق یک ساندویچ خوشمزه به وجود آمده است. ساندویچ نمادینِ” پسر پو” “Po Boy” در نیواورلئان در زمان بحران بزرگ افسردگی در طی اعتصاب کارگران تراموا به وجود آمد. دو برادر که زمانی صاحب تراموا شدند، یک مغازه ی ساندویچی در نزدیکی تراموا داشتند و به هم قول داده بودند که به هر یک از کارگران اعتصابی یک ساندویچ مجانی دهند. هنگامی که یک مهاجم گرسنه وارد مغازه می شد، دیگران فریاد می زدند که یک “پسر پو” ی دیگر آمد و این نام نمادین بر جا ماند.