نقد و بررسی فیلم سینمایی رمانتیسم عماد و طوبا با بازی علی انصاریان
محمدتقی فهیم درباره فیلم سینمایی رمانتیسم عماد و طوبا در برنامه سینمایی هفت گفت: «رمانتیسم عماد و طوبا» دومین فیلم کاوه صباغ زاده است و با توجه به تجربه‌هایش در فیلم قبلی یعنی «ایتالیا ایتالیا»، به نظر می‌آید نتوانسته جلو بیاید. فضای فیلم بین فانتزی و رئال معلق است، همان چیزی که در ایتالیا ایتالیا بود.
دو فیلم کاوه صباغ زاده دو نیمه‌ای است؛ در ایتالیا ایتالیا نتوانسته بود به موضوع بپردازد به عبارتی انتقادی که بر فیلم اولش وارد بود، این بود که عمیقا به روابط زوج نگاه نکرده است اما در فیلم جدیدش، برعکس قبلی، زمان زیادی را به روابط زوج می‌پردازد و مقدمه فیلم ۴۰ دقیقه است که چگونگی شکل گیری روابط زوج را نشان می دهد. در این ۴۰ دقیقه فضای فیلم فانتزی است اما لحن اصلا فانتزی نیست. این ۴۰ دقیقه می‌توانست در کمتر از ۱۰ دقیقه روایت شود و بعد به سراغ چالش زندگی برود.
داستانی در رمانتیسم عماد و طوبا وجود ندارد؛ وقتی می‌گوییم داستان به این معنی نیست که یک زندگی را باید روایت کنیم. داستان متشکل از شروع، عطف، فراز و فرود و رویداد است. از طرفی فیلم توانسته متناسب با فضایی که می‌خواسته با رنگ کار کند و شور و نشاط لازم و موسیقی را دارد و روایت در این فیلم به نسبت کار قبلی فیلمساز انسجام دارد و صحنه‌ها مرتبط هستند. نقطه قوت فیلم روایت است اما دستمایه‌اش کم است.
شاهین شجری کهن نیز گفت: این ظرف زمانی، این اشکال را ایجاد می کند که فیلمساز با ایجاز میانه‌ای ندارد و دلش نمی‌آید در فیلمنامه و تدوین حذف کند و به ایجاز برسد. این مشکل جایی پیش می‌آید که که فیلمنامه نویس، تدوینگر و کارگردان یکی باشد که به نظرم فاجعه به بار می‌آید.
به نظر من قضاوت اصلی مان را باید روی نسخه نهایی «رمانتیسم عماد و طوبا» داشته باشیم چون اعتقاد دارم تغییرات زیادی را خواهد داشت. ساختار و دستمایه‌هایی که چیده شده، این قابلیت را دارد که مثل لگو و قطعات پیش ساخته، قابلیت جابجایی دارند و مطمئنم که کارگردان متوجه می شود که باید جابجایی هایی در فیلمش داشته باشد.
این موضوع که کمدی رمانتیک خوبی داشته باشیم، موضوعی لازم است و ما نداریم چون واقعا تصویر کردن آن مشکل است. به نظر من یک راه حلش این است که فیلم سوم بعد از «رمانتیسم عماد و طوبا» و «ایتالیا ایتالیا» ساخته و آزمون و خطا انجام شود تا به خط نهایی برسد.
مسعود فراستی نیز گفت: باید فرهنگ کمدی داشته باشیم و تمرینش کنیم. به نظر من فیلم کمدی ساختن به مراتب سختتر از تراژدی است یعنی بیلی وایلدر گاهی فیلمش سختتر از هیچکاک است. ظرایفی در کمدی وجود دارد که گاهی دیده نمی‌شوند و این مساله، اهمیت کمدی است. در فرهنگ ما چه فرهنگ دیروز چه امروز، فانتزی وجود ندارد؛ کمیک بوک نداریم و وقتی نیست باید فانتزی را از فرهنگ دیگری قرض بگیریم و نمی توانیم از آن خود کنیم. فانتزی منطق خودش را دارد و نمی توان با پرواز کاراکترها فانتزی به نمایش گذاشت.
فراستی در بخش دیگر میز «نقد فیلم های جشنواره فیلم فجر» درباره فیلم سینمایی «منصور» گفت: کارگردان «منصور»، مستندساز پرکار و اهلش است و مشکل از همین تعاریف شروع می‌شود؛ وقتی فیلمسازی در ژانری قوی است و به سمت قوی شدن می رود، همان مسیر را باید ادامه دهد و فکر نکند چون مستندساز است می‌تواند پرتره سینمایی بسازد نه پرتره مستند. پرتره مستند و پرتره سینمایی تفاوت دارد. فیلمساز قصه می‌سازد با تمام کسانی که با شخصیت اصلی ارتباط دارد اما نمی‌خواهد به قصه‌های واقعی وفادار باشد، در حالی که مهم هستند. از طرفی سینمای داستانی، پرتره سازی نمی‌کند؛ پرتره سازی کار فیلم مستند است، از اولیور استون گرفته تا افراد مختلف که اساس آن نیز شرایط واقعی زندگی آنهاست.
