ضرب المثل های همدانی همراه با معانی آنها

ضرب‌المثل‌های همدانی

یا مُغر شو تخم کن، یا خوروس بشو اِذان بده (یا مرغ شو و تخم بگذار، یا خروش بشو و اذان بده)

تا تو فِرک رَخد بُکنی نِنه، مِنه سیا بَخد مُکُنی نِنه (تا تو فکر لباس عروسیم را بکنی مادر، مرا سیاه بخت می‌کنی)

دُخدَر به گَوّاره، مادر به تیکّه پاره (از وقتی که دختر در گهواره است، مادر باید در فکر جمع‌آوری جهازیه باشد)

دیگِ میگِلّه دِرِشه پیدا مُکُنه (دیگ غلت می‌خورد و درش را می‌یابد)

خودُم سیر و دِلُم سیر، بیمیره هرچی بِچّه یِتیمِ یِسیر (خودم سیر هستم و دلم هم سیر، هرچه بچه بی پدر و مادر است بمیرد)

خدا گنُّم داده خطی میانش (خداوند به نشانه عدالت میان گندم خطی قرار داده)

نه سِرِمه بِشکن نه دامانِمه پر کن گردو (نه سرم را بشکن و نه دامنم را پر از گردو کن)

یِی سال بُخور نُنُ تِره، یِی عمر بُخور نُنُ کِره (یک سال نان و سبزی بخور و بجایش یک عمر نان کره بخور)

مَه نُن ماخوام وا اَرده، چِکارُم وِ کار مَرده؟ (من نان می‌خواهم با ارده، چه کار به کار مرد دارم)

نُنِ جو خوردِمُ اَبرو لِر دادم، یار نِو گرفدِمُ توُنه وِل دادم (نان جو خوردم و ابرو را جماندم، یار نو گرفتم و تو را ترک کردم)

هرچی تازش خوبه دوس کُنَش (هر چیزی تازه اش خوبه ولی دوست قدیمی اش)

دُرِّ میانِ شِرّه (گنج در میان پارچه کهنه)

دوسّی دوسّی می کِنه پوسّی (از راه رفاقت پوست را می کَند)