برندگان زن جایزه نوبل در حل جدول
برندگان زن جایزه نوبل
| سال | تصویر | نام | کشور | جایزه | دلیل |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۰۳ |  | ماری کوری به همراه پیر کوری وآنری بکرل | لهستان فرانسه | جایزه نوبل فیزیک | به خاطر پژوهش‌های خارق‌العاده بر روی پدیدهٔ تابش که توسط پروفسور آنری بکرل کشف شده بود. |
| ۱۹۰۵ |  | برتا سوتنر | اتریش-مجارستان | جایزه صلح نوبل | رئیس افتخاری دفتر بین‌المللی صلح و به خاطر نگارش رمان تفنگت را زمین بگذار. |
| ۱۹۰۹ |  | سلما لاگرلوف | سوئد | جایزه نوبل ادبیات | به خاطر آرمان‌گرایی بلند، تخیل زنده و ادراک معنوی که مشخصهٔ نوشته‌های اوست. |
| ۱۹۱۱ | | ماری کوری | لهستان فرانسه | جایزه نوبل شیمی | برای کشف رادیم و پلوتونیم. |
| ۱۹۲۶ |  | گراتزیا دلدا | ایتالیا | جایزه نوبل ادبیات | به خاطر نوشته‌های الهام‌بخش او که با تصویر واضح و تغییرپذیر زندگی او در جزیرهٔ زادگاهش و هم‌دردی با مشکلات کلیِ بشری را به تصویر می‌کشد. |
| ۱۹۲۸ |  | سیگرید اوندست | نروژ | جایزه نوبل ادبیات | عمدتاً به خاطر توصیف قدرتمند خود از زندگی شمالی در قرون وسطی. |
| ۱۹۳۱ |  | جین آدامز به همراه نیکولاس موری باتلر | ایالات متحده آمریکا | جایزه صلح نوبل | جامعه‌شناس، ریاست اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی. |
| ۱۹۳۵ |  | ایرن ژولیو-کوری به همراه فردریک ژولیو کوری | فرانسه | جایزه نوبل شیمی | برای ساخت عناصر پرتوزای جدید. |
| ۱۹۳۸ |  | پرل باک | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل ادبیات | برای توصیف غنی و واقعاً حماسی خود از زندگی روستایی در چین و شاهکارهای زندگینامه‌ای او. |
| ۱۹۴۵ |  | گابریلا میسترال | شیلی | جایزه نوبل ادبیات | به خاطر شعر غنایی او که از احساسات قوی الهام گرفته شده و باعث شده که نام او نماد آرمان‌گرایی در کل آمریکای لاتین شود. |
| ۱۹۴۶ |  | امیلی گرین بالچ به همراه جان مت | ایالات متحده آمریکا | جایزه صلح نوبل | استاد پیشین تاریخ و جامعه‌شناسی، ریاست افتخاری اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی. |
| ۱۹۴۷ |  | گرتی کوری به همراه برناردو هوسای وکارل فردیناند کوری | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف چرخهٔ کاتالیزوری گلیکوژن. |
| ۱۹۶۳ |  | ماریا ژئوپرت مایر به همراه جی. هانس دی. جنسنو یوجین ویگنر | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیک | برای اکتشافات خود در مورد ساختار پوسته هسته‌ای. |
| ۱۹۶۴ |  | دوروتی هاجکین | بریتانیا | جایزه نوبل شیمی | برای تخمین‌هایش دربارهٔ ساختار مواد مهم بیوشیمیایی به وسیلهٔ بلورنگاری. |
| ۱۹۶۶ |  | نلی زاکس به همراه شموئل یوسف آگنون | سوئد وآلمان | جایزه نوبل ادبیات | برای نوشتار تغزلی و دراماتیک برجستهٔ وی که سرنوشت اسرائیل را با قدرت لمس تفسیر می‌کند. |
| ۱۹۷۶ |  | بتی ویلیامز | بریتانیا | جایزه صلح نوبل | به خاطر بنیان‌گذاری جنبش صلح ایرلند شمالی (که بعدها به جامعهٔ صلح مردم تغییر نام داد). |
 | مایرید ماگوایر | ||||
| ۱۹۷۷ |  | روزالین سوسمن یالو به همراه روژه گیمنو اندرو شالی | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | به خاطر پیشبرد پرتوشناسیهورمون‌های پپتیدی. |
| ۱۹۷۹ |  | مادر ترزا | یوگسلاوی هند | جایزه صلح نوبل | بنیان‌گذاری جمعیت مبلغان خیریه در کلکته. |
| ۱۹۸۲ |  | آلوا میردال به همراه آلفونسو گارسیا روبلس | سوئد | جایزه صلح نوبل | وزیر سابق کابینه، دیپلمات و نویسنده. |
| ۱۹۸۳ |  | باربارا مک‌کلینتاک | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | به خاطر کشف سازه جابجاشدنی ژنتیکی. |
| ۱۹۸۶ |  | ریتا لوی مونتالچینی به همراه استنلی کوهن | ایتالیا ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | به خاطر کشف عامل رشد. |
| ۱۹۸۸ |  | گرترود بی. الیون به همراه جرج اچ. هیچینگز وجیمز بلک | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف در اصول بنیادین داروشناسی |
| ۱۹۹۱ |  | نادین گوردیمر | آفریقای جنوبی | جایزه نوبل ادبیات | به خاطر نوشتن حماسهٔ باشکوهش (در کلام آلفرد نوبل) که سود زیادی به بشریت رسانده‌است. |
| ۱۹۹۱ |  | آنگ سان سو چی | میانمار | جایزه صلح نوبل | برای مبارزهٔ بدون خشونتش برای دموکراسی و حقوق بشر. |
| ۱۹۹۲ |  | ریگوبرتا منچو | گواتمالا | جایزه صلح نوبل | برای کارهایش در زمینهٔ حقوق اجتماعی و آشتی قومی فرهنگی بر اساس احترام به فرهنگ مردم بومی. |
| ۱۹۹۳ |  | تونی موریسون | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل ادبیات | برای او که در رمان‌هایش با نیروی رؤیایی و اظهارات شاعرانه، به جنبهٔ مهمی از زندگی آمریکایی‌ها زندگی بخشید. |
| ۱۹۹۵ |  | کریستیانه نوسلاین-فولهارت به همراه ادوارد بی. لوئیس واریک فرانسیس ویشوس | آلمان | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف کنترل ژنتیکی مراحل نخستین رویان‌زایی. |
| ۱۹۹۶ |  | ویسواوا شیمبورسکا | لهستان | جایزه نوبل ادبیات | برای شعرش که با چاشنی طنز اجازه می‌دهد تا بستر تاریخی و زیستی برای آمدن روشنایی به بندبند وجود انسان فراهم شود. |
| ۱۹۹۷ |  | جودی ویلیامز به همراه کارزار جهانی علیه مین‌های زمینی | ایالات متحده آمریکا | جایزه صلح نوبل | برای کارهایش در زمینهٔ ممنوعیت از استفاده و پاک‌سازی مین‌های ضد نفر. |
| ۲۰۰۳ |  | شیرین عبادی | ایران | جایزه صلح نوبل | برای فعالیتش در زمینهٔدموکراسی وحقوق بشر به ویژه حقوق زنان وکودکان. |
| ۲۰۰۴ |  | الفریده یلینک | اتریش | جایزه نوبل ادبیات | برای نثر آهنگین در رمان‌ها و نمایش نامه‌هایش که با شور زبانی فوق‌العاده‌ای پوچی و قدرت انقیاد جوامع کلیشه‌ای را نشان می‌دهد. |
 | وانگاری ماآتای | کنیا | جایزه صلح نوبل | برای سهم خود در توسعه پایدار،دموکراسی وصلح. | |
 | لیندا باک به همراه ریچارد اکسل | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف گیرنده‌های بویایی و سازمان‌دهی دستگاه بویایی. | |
| ۲۰۰۷ |  | دوریس لسینگ | بریتانیا | جایزه نوبل ادبیات | برای به تصویر کشیدن تجربه‌ای حماسی از زن که با شک‌گرایی، آتش و قدرت رؤیایی یک تمدن تقسیم‌شده را به دقت بررسی کرده‌است. |
| ۲۰۰۸ |  | فرانسواز باره سینوسی به همراه هارالد تسور هاوزن ولوک مونتانیه | فرانسه | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | به خاطر کشف ویروس اچ‌آی‌وی. |
| ۲۰۰۹ |  | الیزابت بلک‌برن به همراه جک ژوستاک | استرالیا ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف این که چگونه کروموزومتوسط تلومراز و آنزیم تلومراز محافظت می‌شود.[۴۳] |
 | کارول گریدر به همراه جک ژوستاک | ایالات متحده آمریکا | |||
 | عادا یونات به همراه توماس استیتز وونکاترامان راماکریشنان | اسرائیل | جایزه نوبل شیمی | برای پژوهش‌هایش در زمینهٔ ساختار و عملکرد ریبوزوم. | |
 | هرتا مولر | آلمان ورومانی | جایزه نوبل ادبیات | به خاطر به تصویر کشیدن چشم‌انداز محرومان با تمرکز بر شعر و صداقت نثر. | |
 | الینور اوستروم به همراه الیور ئی. ویلیامسون | ایالات متحده آمریکا | جایزه نوبل اقتصاد | به خاطر بررسی حاکمیت اقتصادی به ویژه مشترکات آن | |
| ۲۰۱۱ |  | الن جانسون سیرلیف | لیبریا | جایزه صلح نوبل | برای مبارزهٔ صلح‌آمیز برای امنیت و حقوق زنان برای مشارکت کامل در اعمال صلح آمیز. |
 | لیما گبوی | ||||
 | توکل کرمان | یمن | |||
| ۲۰۱۳ |  | آلیس مونرو | کانادا | جایزه نوبل ادبیات | مهارت در داستان‌نویسی کوتاه معاصر. |
| ۲۰۱۴ |  | می-بریت موزر به همراه ادوارد موزرو جان اوکیف | نروژ | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | به خاطر کشف سلول‌هایی که سیستم موقعیت‌یابی مغز را تشکیل می‌دهند. |
 | ملاله یوسف‌زی به همراه کایلاش ساتیارتی | پاکستان | جایزه صلح نوبل | برای تلاش‌های ضد سرکوب حقوق کودکان و جوانان و حق تحصیل همهٔ کودکان. | |
| ۲۰۱۵ |  | یویو تو به همراه ویلیام کمپبل وساتوشی آمورا | جمهوری خلق چین | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی | برای کشف درمان جدید مالاریا |
 | سوتلانا الکسیویچ | بلاروس | جایزه نوبل ادبیات | برای نوشته‌های پلی‌فونیک او، یک بنای درد و شجاعت در زمان ما. | |
| ۲۰۱۸ |  | دانا استریکلند به همراهژرار مورو وآرتور اشکین | کانادا | جایزه نوبل فیزیک | برای روش‌هایش در تقویت پالس‌های خرد شدت بالا، پالس‌های نوری فوق کوتاه. |
 | فرانسیس آرنولد به همراه گرگ وینترو جرج پی. اسمیت | بریتانیا | جایزه نوبل شیمی | برای تکامل مستقیم آنزیم‌ها. | |
 | نادیا مراد (به همراه دنیس موک‌وگه) | عراق | جایزه صلح نوبل | به دلیل مبارزاتش علیه خشونت جنسیو استفاده از آن در جنگ‌ها به عنوان سلاح. | |
 | اولگا توکارچوک | لهستان | جایزه نوبل ادبیات | برای داستان پردازی خیال‌انگیزی که به همراه دایره‌المعارفی از شور و اشتیاق شدید، شکستن مرزها را به عنوان گونه‌ای از زندگی نشان می‌دهد. | |
| ۲۰۱۹ |  | استر دوفلو به همراه آبیجیت بنرجی ومیشائیل کرمر | ایالات متحده آمریکا فرانسه | جایزه نوبل اقتصاد | جهت رویکرد تجربی‌اش برای کاهش فقر جهانی |
بیشتر بخوانید :
جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۲۱ به چه کسانی تعلق گرفت؟
